ماهنامه صبا

فیلم «بلوند» کلکسیونی است از موقعیت‌های آزاردهنده‌ای که بی‌و‌قفه از پس هم می‌آیند،نزدیک به سه ساعت آشوب مطلق. گویی که نتیجه‌ی تلاشی تعمدی برای به‌دل‌ننشستن باشد.

گدار در دو دهۀ گذشته، رو به روز رادیکال‌تر شد و آثارش معجونی از تمام هنرها شد که شاید بتوان آن را ضد سینما تلقی کرد؛ گویی او از همه چیز، حتی سینما هم، مایوس و دلسرد شده بود.

حرمت ساز و تاریخچه موسیقی در جهان و ایران در کنار علاقه نسل جوان به این هنر، «لامینور» را به شاعرانه دلچسبی بدل ساخته است.

«آخرین داستان» انیمیشنی است که از چالش‌های ازلی- ابدی بشری در نبرد میان وجدان و اخلاق و منیّت‌های درونیِ اهریمن‌پسند می‌گوید.

نبود خلاقیت و اتکا به توان بازیگران و گاها بداهه‌پردازی آنها در حکم بی‌اثر کردن تمام تلاش‌هایی است که راه ساخت یک فیلم انجام می‌شود و این اتفاق برای «دوزیست» رخ داده است.

«قطار سریع‌السیر» یک تریلر سیاه، بسیار سریع و خونین و یک سفر پرماجرا و یک هرج و مرج خونین است

«روزی روزگاری مریخ» یک کمدی-فانتزی در مریخِ سال ۱۷۰۰ است و شوخی‌های موجود در آن نیز ملموس و خلاقانه است.

ساختن فیلمی درباره اسطوره‌های مردمی در ایران همچون غلامرضا تختی کار دشواری است، آنقدر سخت که کمتر کسی سراغش می‌رود.

 تیم برتون سبک خاص خودش از جهان حیرت انگیز ذهن و پیچ و خم‌هایش را شکل داد که در بستر سرگرمی مخاطب را درگیر رمزگشایی خود می‌کند.

پژمان جمشیدی ستاره‌ای صبور است که تصویر فوتبالی خودش را با یک جنگندگی درست، بی‌اعتنایی به سُخره گرفتن هنرش از سوی برخی و بازی‌های هنرمندانه از ذهن مخاطبان زدود و خودش را به‌مثابه یک بازیگر به همه قبولاند.