الناز شاکردوست بعد از «خفهگی» تصمیم گرفت دور فیلمهای تجاری را تا حدی خط بکشد و روی آثاری تمرکز کند که ضمن به نمایش گذاشتن بازی هنرمندانهاش، حرفی برای گفتن دارند.
برادران کوئن در دل هالیوود فیلم عامهپسند میساختند اما در پایان همه قواعد ژانر را میشکستند و قصه را بر مبنای شانس و تصادف صورت بندی میکردند.
«پدر استو» به تعبیری تأثیر عمیق عنصر ایمان و نعمات رویکرد به مذهب را بر زندگی انسان به نمایش میگذارد.
به مناسبت سالگرد بازگشت آزادگان به کشورمان یادداشتی را درخصوص تصویر این حماسهسازان در سینمای ایران میتوانید در این خبر مطالعه کنید.
سریال «جیران» کاری میکند که مخاطبی که به بهانه داستان عاشقانه یا روایتی تاریخی به سراغ آن آمده است، مسخشده روی مبل خانه بکشاند و صحنههای مبتذل را در تخدیریترین حالت ممکن مصرف کند.
توجه دقیقی که به جزئیات در داستانهای «مگره» شده و روانکاوی استادانهای که در شخصیتپردازیها صورت گرفته، برای نویسندگان باکلاستر غبطهبرانگیز بوده است.
«زالاوا» یک اتفاق قابل توجه و همزمان نادیده گرفته شده در سینمای ایران است و ارسلان امیری در این فیلم چند هدف را یکجا نشانه گرفته است.
فیلم «دوزیست» برخلاف ژست اسمگذاری خاصی که دارد و برخی دیالوگهای پرمفهومی که در آن گنجانده شده، یک طبل توخالی است.
«قطار تندرو» نام جدیدترین فیلم برد پیت است که در حال حاضر در سینماهای آمریکا و جهان روی پرده قرار دارد.
مینی سریال «درمانگر»، با پایان هر قسمتش، اشتیاق فراوانی برای تماشای اپیزود بعدی را در تماشاگر برمیانگیزد و همین نکته ساده، تبدیل به برگ برنده امین حسینپور و تیم تولید او شده است.