ماهنامه صبا
با هنرمندان به شکل‌های مختلف ارتباط داشتیم. چون هنرمندان «صبا» را روزنامه خودشان می‌دانستند.
اخلاق را رعایت می‌کردیم
عباس کریمی شاعر، مترجم، منتقد سینما و از فعالان قدیمی عرصه خبر و رسانه است که سابقه مدیریت روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و دبیر تحریریه در رسانه‌های مختلفی چون سینمای ایران، سینماپرس، مهر، همشهری محله، رسالت، تهران امروز و … را دارشته است. او که به مدت دو سال از فروردین سال ۱۳۹۵ تا پایان سال ۱۳۹۷ به عنوان دبیر تحریریه روزنامه صبا، در مجموعه «وصف صبا» فعالیت داشته، به مناسبت سالگرد تاسیس این مجموعه رسانه‌ای، از ماهنامه «صبا»، گفت.
عباس کریمی در ابتدا با اشاره به چالش‌های دوران فعالیت خود در «مجموعه صبا» گفت: در آن سال‌ها، تمام رسانه‌های مکتوب با چالش‌های یکسانی روبرو بودند. به دلیل اینکه ماهیت رسانه تغییر کرده بود و آن سال‌ها، سال‌هایی بود که رسانه‌های مکتوب یکی یکی تعطیل می‌شدند و خبرگزاری‌ها، سایت‌ها و کلا فضای مجازی جای آنها را می‌گرفت. در این میان معدود رسانه‌هایی بودند که مقاومت می‌کردند و یکی از این رسانه‌ها «صبا» بود که سعی می‌کرد با یک سری موارد، این چالش‌ها را جبران کند.
وی افزود: در واقع تغییر رسانه، منجر به کاهش مخاطب شده بود. به هرحال وقتی مخاطب یک روزنامه کم شود، خروجی روزنامه نیز به عنوان رسانه مکتوب، کم می‌شود. طبیعتا مشکلات مالی هم پیدا می‌کند و مشکلات مالی منجر به کاهش نیروها و فشار کاری بیشتر روی بقیه نیروها می‌شود. بنابراین ما باید وقت بیشتری می‌گذاشتیم و با تعداد نیرویی که داشتیم تولیدمان را حفظ می‌کردیم.
او از راه‌کارهای «صبا» برای جبران چالش تغییر رسانه، گفت: یکی از کارهایی که در آن دوران انجام شد و فکر می‌کنم باعث افتخار روزنامه «صبا» است، این بود که روزنامه «صبا» آن زمان ۱۶صفحه بود و فقط ۲صفحه آن از تولیدات اینترنتی استفاده می‌کرد. بقیه آن تولید خود روزنامه و توسط بچه‌ها بود. این روند تا زمانی که من در آن مجموعه بودم، ادامه داشت. در حالی‌که این نوع تولید در روزنامه‌های دیگر حتی روزنامه‌های معروفی مثل همشهری، اطلاعات و کیهان که از قدیم‌الایام منتشر می‌شدند، دیده نمی‌شد. ولی «روزنامه صبا» که فرهنگی‌هنری بود تولیدش را همچنان ادامه داد و مقهور فضای اینترنتی نشد.
هنرمندان «صبا» را روزنامه خودشان می‌دانستند
کریمی در ادامه گفت: بحث دیگری که ادامه این تولید را پیش می‌برد، علاقه بچه‌ها، مسئولان صفحه، دبیرها و خبرنگاران به تولیدشان بود. یعنی صرف اینکه بخواهند از جایی ارتزاق کنند و حقوق بگیرند نبود. بیشتر بچه‌ها خیلی دلی کار می‌کردند و با توجه به مشکلات مالی که گریبان‌گیر همه رسانه‌ها بود و هنوزم هست از کارشان نمی‌زدند و سعی می‌کردند که وظیفه‌شان را به بهترین نحو انجام دهند
وی در خصوص تعامل بین هنرمندان و «صبا» گفت: به نظرم سینماگران بیشترین تعامل را با «صبا» داشتند. اگر روزنامه‌های آن دوران را تورق کنید، می‌بینید که ما تقریبا هر روز یادداشتی از یک هنرمند داشتیم. حالا نه حتما از سینماگران، از هنرمندان مختلف. چون به هرحال «صبا» یک روزنامه فرهنگی‌هنری بود که رویکرد اصلی‌اش سینما و تلویزیون بود. ما صفحات خاصی داشتیم که در رسانه‌های مکتوب دیگر دیده نمی‌شد. مثلا ما هر روز صفحه بازی داشتیم، چیزی که در هیچ روزنامه دیگری اتفاق نیفتاده بود یا صفحه معماری داشتیم درحالی‌که در جاهای دیگر چنین صفحه‌ای معنی نداشت. کلا با هنرمندان به شکل‌های مختلف ارتباط داشتیم. چون هنرمندان «صبا» را روزنامه خودشان می‌دانستند
حواسمان به آبروی افراد بود
کریمی به توضیحاتش اضافه کرد: مهم‌ترین چیزی که من همیشه در همه جا رعایت می‌کنم، در مجموعه «صبا» هم با توجه به اینکه خود آقای شفیعی هم خیلی روی این قضیه مصر بود، این که ما هرگز برای بالا بردن تیراژ روزنامه یا مخاطب، کار ژورنالیستی صرف نکنیم و حواسمان به آبروی افراد باشد. حواسمان به این موضوع بود که به هرحال ما هم از خانواده سینما و تلویزیون هستیم و اخباری را که هر چند جذاب، ولی مربوط به موارد خاص و شخصی افراد می‌شود را منتشر نکنیم، با اینکه دستمان می‌رسید. به قولی در کار ژورنالیستی اخلاقگرایی را بیشتر رعایت می‌کردیم.
وی با یادآوری مطالبی که در آن ایام در صبا منتشر می‌شد، گفت: معمولا مطالبی که در آن دوران ما را به دادگاه مطبوعات می‌کشاند معمولا از لحاظ روزنامه‌نگاری بهتر بود، چون نقادانه بودند و بر اساس اخلاق حرفه‌ای و مطالبه‌گری مخاطبان ما بوده و یک سری از خاطیان به قولی برنمی‌تابیدند و می‌رفتند شکایت می‌کردند و البته هیچ‌کدام هم به جایی نرسید ولی در کل مطالب خارق عادت داشتیم. خاطرم هست با طراح صحنه یکی از فیلم‌های اصغر فرهادی یک گفتگویی کرده بودیم و او گفته بود «طراحی صحنه در فیلم‌های فرهادی فضایی است» و ما یک طرحی که اصغر فرهادی که در لباس فضایی در فضا شناور است، زده بودیم. یک شوخی محترمانه‌ای بود که بازخورد خیلی زیادی داشت. از این گفت‌گوها زیاد داشتیم. کار خوب دیگری که انجام می‌شد و در ذهنم مانده، که البته قبل از ورود من به مجموعه صبا هم بود؛ این بود که روزنامه، هر روز به یک هنرمند تقدیم می‌شد و سعی می‌کردیم هنرمندان را قبل از اینکه فوت کنند و فقط به خاطر زنده نگاه داشتن نامشان مطلبی از آنها منتشر مندرج شود، در زمانی که در قید حیات هستند ما دلگرمشان کنیم و روزنامه را به آنها تقدیم کنیم.
«دهکده جهانی» تبدیل به «اتاق جهانی» شده است
کریمی معتقد است: وقتی که ما یک رسانه‌ای داریم که به نوعی محدودیت موضوعی دارد مثل «صبا» که فقط فرهنگی‌هنری است، باید مطالبی در آن بیاید که آن مطالب جای دیگری نباشد تا مخاطب به خاطر دیدن آنها بیاید و بقیه مطالب را هم بخواند و این کار خیلی سختی است. ما اگر اخبار و مطالب اورجینال خودمان را داشته باشیم، محصولی را ارائه می‌دهیم که مخاطب وقتی در اینترنت می‌گردد، مشابه آن را پیدا نمی‌کند.
او درباره این رابطه توضیح داد: زمانی که ما روزنامه‌نگاری می‌خواندیم بحث «دهکده جهانی مارشال مک‌لوهان» مطرح بود، آن‌موقع مک‌لوهان تئوری داد و گفت همه مردم در یک دهکده زندگی می‌کنند و از حال هم خبر دارند، الان به نظر من دیگر دهکده جهانی تبدیل به «اتاق جهانی» شده، یعنی همه مردم دنیا در یک اتاق زندگی می‌کنند و از خصوصی‌ترین مسائل هم خبر دارند. هر کسی الان خودش با گوشی‌ای که در دست دارد، یک رسانه شده است. به خاطر همین حجم اطلاعات بسیار بالاست. ورودی بسیار زیاد است و خروجی مخاطب باید حتما انتخاب شود و رسانه‌هایی در این انتخاب موفق هستند که در موضوع کاری خودشان تولیدات خاص خودشان را داشته باشند که در جای دیگری یافت نشود.
سلامت اخلاقی، بزرگترین خصیصه «صبا» است
عباس کریمی گفت‌گو با ماهنامه «صبا» را این‌گونه پایان داد: «صبا» از ابتدا یک رسانه شریف بوده و نیروهای بسیار خوبی داشته و هنوز هم دارد. این شرافت و سلامت اخلاقی‌ای که همواره در آن بوده و حفظ شده، به نظرم بزرگترین خصیصه‌اش است. آرزوی موفقیت برای همه دوستان حاضر در مجموعه دارم و امیدوارم که هر روز درخشان‌تر از روز قبل باشید.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است