برای تنفس در هنر چه برای مخاطب و چه برای هنرمند نگاه نو یک امتیاز است ؛ کارگردان به عنوان صاحب اثر میتواند این نگاه نو را خلاقانه در اثر پیاده کند چه در قاب بندی و میزانسن ، چه در جای گیری و دکوپاژ ، چه در هدایت درست فیلمنامه و عوامل تولید و مهم تر از همه رهبری درست بازیگر و دوربین را به عنوان یک نگاه همراه کردن ؛ کاری که حالا شهرام شاه حسینی به درخشش تمام در «می خواهم زنده بمانم» انجامش داده است. بازیگرانی که به اندازه ای دیده میشوند که داستان نیاز دارد و فریب نام هیچ یک را صاحب اثر نمیخورد. نکته ای که در میان گفتگو با شهرام شاه حسینی به چشمم آمد این بود که چقدر برای کارش و دغدغه هایش جهان بندی قایل است آن چنان که حتی برای آن رنگبندی هم تعیین میکند تا با رنگی که برایش در ذهن تجسم میشود راه شخصیت ها و قصه را درست تر برود و با این فرض او که «میخواهم زنده بمانم» را رنگ نارنجی آتشین دیده است وقتی پیش رفتیم قصه را بیشتر درک کردیم و ریتمش همراه ترمان کرد. جوانی که حالا پخته شده در تولید و اگر اسمش را پای کاری ببینیم خیالمان راحت است که درگیر احترامی میشویم که او برای ما به عنوان مخاطب قائل است.
درمیان سیل تحسین ها و نقدهای مثبت و اسکاری که به آنتونی هاپکینز رسید در این شماره ماهنامه صبا یک نقد منفی به این اثر را بخوانید:
چیستا یثربی درباره تغییر جایگاه زنان در هنر دهه 90 در گفتگو با ماهنامه صبا که به زودی منتشر خواهد شد بیان کرد :
نتفلیکس در زمینه تولید محتوای اختصاصی نسبتاً تازه وارد است و همانند نقشآفرینان سنتی هالیوود از مجموعه بزرگی از محتوا بهرهمند نیست.
شبکه نمایش خانگی برای سینما مضر است، عدهای میگویند که در امریکا و اروپا هم یک چنین چیزی وجود دارد اما در امریکا و اروپا تلویزیونشان دولتی آنها معمولا سریال پخش نمیکنند.
چند سال آخر زندگی را نتوانست نقش آفرینی کند اما مردم داری، خوش رفتاری و تواضع او باعث شده بود در مناسبتهای مختلف همه دورش باشند و او چراغ نورانی محفل...