«زالاوا» یک اتفاق قابل توجه و همزمان نادیده گرفته شده در سینمای ایران است و ارسلان امیری در این فیلم چند هدف را یکجا نشانه گرفته است.
فیلم «دوزیست» برخلاف ژست اسمگذاری خاصی که دارد و برخی دیالوگهای پرمفهومی که در آن گنجانده شده، یک طبل توخالی است.
«قطار تندرو» نام جدیدترین فیلم برد پیت است که در حال حاضر در سینماهای آمریکا و جهان روی پرده قرار دارد.
مینی سریال «درمانگر»، با پایان هر قسمتش، اشتیاق فراوانی برای تماشای اپیزود بعدی را در تماشاگر برمیانگیزد و همین نکته ساده، تبدیل به برگ برنده امین حسینپور و تیم تولید او شده است.
فیلم «هناس» تمام تلاش خویش را در وفاداری به خاطرات همسر داریوش مبذول کرده و همین امر باعث شده تا فیلمنامهنویس در شکل دادن درام صرفاً به وقایع تاریخی نقل شده رجوع کند و از دخالت دادن اتفاقات غیرواقعی به متن پرهیز کند.
كاراكتر هارپر در فیلم «مردان» با رهانيدن وجود خويش از مبدل شدن به شيءشدگي از سوي مردان فيلم، خط بطلاني بر دو قطبي فعال بودن مردانه و منفعل بودن زنانه ميكشد.
تبدیل فیلم «شاه ریچارد» به مانیفست «نه به تبعیض علیه رنگینپوستان در ورزش تنیس» با تبدیل سوژه به شعار ˗و نه درام ˗ مبیّن بیمسئلگی فیلم و نمایشی بودن مواضع ریچارد است.
گلچهره سجاديه با كمتر از 20 فيلم و سريال طي حدود 40 سال يكي از بازيگرانی است که بسيار كند وارد فضاي حرفهاي شد و هيچگاه عطش پركاري يا ديده و شناخته شدن نداشت.
مرحوم علی حاتمی آثارش نه فقط محل نمایش تفکرات، اندیشهها، سبک زندگی و آیینهای دینی و ملی این سرزمین شدند که عمق باورهای ایرانی را در لایهلایه محتوا و حتی ساختار سینمایی آنها گنجاند.
از بين افرادی كه بسيار در زمان خود تأثيرگذار هستند تعداد كمي ماندگار ميشوند و در نسلهای بعدی هم تأثير میگذارند، هيچكاک يكی از آنهايی است كه قطعاً جاودان است.