ماهنامه صبا
«شب طلایی» ضربه اصلی را از فیلمنامه‌اش می‌خورد: فیلمنامه‌ای که - در مواردی - فاقد روابط علّی است و برخی از خرده‌پیرنگ‌ها با هیچ چسبی به حادثه محرک نمی‌چسبند.
تنوع ژانری فیلم‌های هاوارد هاکس نمودی از اوج خلاقیت و هوشمندی این قصه‌گوی بزرگ است.
تاریخ سینمای ما مدیون امثال منوچهر اسماعیلی‌هاست. شاید دیگر نتوانیم چنین کاراکترهایی را در سینما تجربه کنیم؛ چراکه دوبله فیلم‌های ایرانی به حداقل رسیده است.
شاید مهم‌ترین دستاورد «زالاوا» به‌عنوان یک فیلم ترسناک آن باشد که وحشت‌آفرینی را نه به واسطه «هیولا»ی ناپیدا بلکه از همراهی تماشاگر با تردید و تزلزل قهرمان نسبت به‌وجود هیولا استخراج می‌کند
فیلم «دوزیست» یک «آن» تا رسیدن به رده یک فیلم خوب کم دارد و آن‌هم به‌نظر می‌رسد از فیلمنامه‌ای نامتوازن نشات گرفته باشد.
گرچه استقبال از سریال «سند من» زیاد است اما حاصل کار قابل مقایسه نیست با موجی که کامیک‌ها به راه انداختند.
«ابلق» در حاشیه شهرهای بزرگ می‌گذرد اما حاشیه‌نگاری آن با حاشیه‌نگاری فیلم‌هایی مانند «مغزهای کوچک زنگ‌زده» و «ابد و یک روز» متفاوت است.
«کلوزآپ» فیلمِ دوران گذار کیارستمی است و ویژگی‌هایی از دوره‌های مختلف کاری او را در خود دارد؛ خصوصیتی که آن را به اثری کمیاب در کارنامه غنی کیارستمی تبدیل می‌کند.
فیلم «مرد خاکستری» یکی از تازه‌ترین آثار سینمای اکشن است که توسط دو چهره برجسته سینمای ابرقهرمانی یعنی برادران روسو کارگردانی شده است.
«یاغی» مجموعه ویژگی‌هایی است که برای مخاطب جذابیت دارد؛ از قهرمان‌های ملموس گرفته تا ضدقهرمان‌های آشنایی که کلیشه‌ای نیستند و عشق و نفرتی که برای مخاطب داستان‌ها و سریال‌های ایرانی قابل درک است.