ماهنامه صبا
گدار در دو دهۀ گذشته، رو به روز رادیکال‌تر شد و آثارش معجونی از تمام هنرها شد که شاید بتوان آن را ضد سینما تلقی کرد؛ گویی او از همه چیز، حتی سینما هم، مایوس و دلسرد شده بود.
از بين افرادی كه بسيار در زمان خود تأثيرگذار هستند تعداد كمي ماندگار مي‌شوند و در نسل‌های بعدی هم تأثير می‌گذارند، هيچكاک يكی از آن‌هايی است كه قطعاً جاودان است.
اگر ۱۰سال پیش «اتوپیا» را می‌دیدید، پیش خودتان می‌گفتید «یه خبرایی هست…». با تماشای دوباره سریال در دورانی که کرونا را پشت سر گذاشته‌ایم، احتمالاً می‌گویید: «مثل این‌که واقعاً می‌دونستن یه خبرایی هست...!»
اندیشه، بن‌مایه مفهوم امید است و فیلمی که عاری از آن باشد، هر چقدر هم از امید و آرمان بگوید، به مثابه کف‌های روی آب است.
دیوید الریچ از ایندی‌وایر یکی از طرفداران فیلم «تاپ‌گان: ماوریک»، این فیلم را راضی‌کننده‌ترین اکشن تابستانی از زمان «مأموریت غیرممکن: فال‌آوت» می‌داند.
عناصر فانتزی «همسر چایکوفسکی» به آن کمک می‌کنند تا به اندازه زمستان روسیه تلخ و تیره نشود اما این فیلم کماکان بی‌رحم و سرد و بی‌پروا است.
آدری هپبورن همیشه وقار داشت و یکی از خارق العاده ترین بازیگران زن زمانه خود محسوب می‌شد.