ماهنامه صبا
«علف‌زار» یکی از ملتهب‌ترین فیلم‌های جشنواره فجر ۱۴۰۰ محسوب می‌شود که با وجود ضعف‌هایی که دارد فیلمی جسورانه است.
«بتمن» نسخه‌ی مت ریوز بهترین بروس وین را به نمایش گذاشته و می‌توان گفت که این بهترین بروس وین، و نه لزوما بهترین بتمن تاریخ سینماست.
«شادروان» کمدی سیاهی است که مشکلات اقتصادی را محور روایت خود قرار داده و با فقر و حاشیه نشینی شوخی می‌کند.
منتقدان جشنواره کن نسبت به دو فیلم «الویس» و «جنایت‌های آینده» نظرات مختلفی داشته‌اند که در ادامه بخشی از آنها را می‌خوانید.
بازنمایی ریزش ساختمان فقط جزئی از ماجراست؛ اما اندیشیدن به معضلات فراوان پرداختن یک سینماگر به جزئیات دیگر حادثه شاید بهتر بتواند دلایل کمرنگ بودن ژانر فاجعه را در سینمای ایران توضیح دهد.
سریال هیلو می‌تواند سریالی ناامید کننده برای طرفداران مستر چیف و دنیای بازی آن باشد اما برای کسانی که بازی‌های آن را دنبال نکرده‌اند می‌تواند سریال به مراتب جذاب‌تری باشد.
فیلم «مجبوریم» سرشار از تکانه های اخلاقی و قانونی است که مخاطب را بر سر دو راهی قرار می‌دهد.
حادثه‌سازی به سبک فیلم‌های پرماجرای قدیمی و حتی طی کردن خط و خطوط فیلم‌های «کمدی اسکروبال» در «شهر گمشده» و تأسی به این روش کمدی وجود دارد.
کاوه مظاهری، در «بوتاکس»، تقابل دو خواهر را در مرکز موقعیت‌ها قرار می‌دهد و در جهتی خلاف الگویی مرسوم حرکت می‌کند.
عدم پیوستگی واضح (در روایت) در «تصور» حس عدم انسجام اختیاری می‌دهد و می‌توان این فیلم را یک عاشقانه مردد نامید.