ماهنامه صبا

پژمان جمشیدی ستاره‌ای صبور است که تصویر فوتبالی خودش را با یک جنگندگی درست، بی‌اعتنایی به سُخره گرفتن هنرش از سوی برخی و بازی‌های هنرمندانه از ذهن مخاطبان زدود و خودش را به‌مثابه یک بازیگر به همه قبولاند.

فیلم «نُپ» یک اثر تخیلی است که می بایست تماشاگر را سرگرم کند اما متاسفانه شخصیت پردازی در این فیلم تقریباً وجود ندارد و برای هنر فیلمسازی این اثر کمی دم دستی و شعارزده است.

پس از سال‌ها و ماه‌ها درنگ طولانی، بار دیگر تلویزیون با مجموعه تئاتر تلویزیونی «کاتب اعظم» به این گونه‌ی بسیار تاثیرگذار از گونه‌های نمایشی توجه نشان داده است.

به بهانه درگذشت امین تارخ، نگاهی به نقش های ماندگار این بازیگر در سریال ها داشته‌ایم.

حسن حقیقی در مطلبی در سیزدهمین شماره از ماهنامه صبا به معرفی مجموعه «آقای قاضی» پرداخته است.

به مناسبت پخش فیلم تازه پارک چان ووک، با نام «وقت رفتن» [یا «تصمیم به رفتن»] مروری بر کارنامه هنری او شده است که در مطلب زیر می‌خوانید.

اولین مشکلی که در «مستوران» به چشم می‌آید، سردرگمی است؛ این که در تفهیم حرف اصلی‌اش دچار یک تشتت و بی‌قراری و ناتوانی و عدم یکپارچگی محتوایی شده است.

فلوریان زِلِر در نمایشنامه «پدر» به خوبی توانسته با فرمی که انتخاب کرده، فضای مغشوش، غیرقابل اعتماد و در آستانه فروپاشی ذهن یک انسان 80 ساله را بازنمایی کند.

فرهاد توحیدی در گفت‌وگو با ماهنامه صبا گفت: مذهب، جزء لاینفک فرهنگ است. فقط هم در ایران این‌گونه نیست.

سریال «مدافعان شهر» در همان نگاه اول، فیلم و سریال‌های کلیشه‌ای دفاع مقدس را یادآور می‌شود.