نادر فلاح را باید به عنوان یک استاد تمام عیار در ایفای نقش های مکمل در نظر آورد. نقشهایی در حاشیه یا شاید حتی با کمترین اوج و فرودی در درام که گاه گریم خاص و عجیبی را نیز نمیطلبد.
فقدان منطق در شخصیت پردازی و بلاتکلیفی نیت کاراکترها در فیلمنامه، قادر است ماحصل کار را بر باد دهد.