فیلمهای انسانستیزی نظیر پلتفرم، هرگز نمیتواند به عنوان اثری در مدیوم هنری سینما ماندگار شوند و سرنوشت محتوا آن دور انداخته شدن مانند زبالهای چندشآور است.
مستند سینمایی «ایساتیس» آخرین مستند علیرضا دهقان است که با بیانی شاعرانه و از دریچۀ چشم عناصر اربعۀ آب و باد و خاک و آتش به روایت سیر تاریخی یزد و مردمان آن پرداخته است.
در فیلم برادران از همان ابتدا میتوان مشکلات نویسندگی فیلم بهخصوص در بخش کمدی را متوجه شد و این مشکل بزرگی است که در طول فیلم میتواند بیننده را آزار دهد.
«سه دختر او» که آشکارا به نمایشنامه «سه خواهر» آنتوان چخوف ارجاع میدهد، درباره دور هم جمع شدن سه دختر پدری در حال مرگ است.
شهر خاموش فیلمی نمادین، فرمیک، مضمون گرا، دارای درامی سنگین و بی رحمانه و به اصطلاح جشنواره پسند است که به تازگی به نمایش در آمده است.
نبودنت در تحلیل نخست، درامی اجتماعی و کسلکننده با همان فرمول تکراری همیشگی است که نمونههای آن را در سالهای اخیر بارها و بارها در سینمای ایران تماشا کردهایم.
در سریال «آگاتا همه جانبه» نمیدانیم با یک سریال کمدی طرف هستیم یا جادوگری یا ترسناک و سریال همواره در حال تغییر لحن خود است.
انیمیشن «تبدیل شوندگان یک» توانسته است یک ریشه داستانی مناسب و جذاب را از دو شخصیت ارائه کند تا ما بهتر با شخصیتها ارتباط برقرار کنیم.
زودپز داستان مواجهه یک خانواده سطح پایین تهران با تناقضات سالهای دهه ۶۰ و همچنین سواستفاده افراد خلافکار خانواده است.
به جرات میتوان گفت که افتتاحیه فیلم نهتنها روی دست دو فیلم قبلی ددپول بلند شده است، بلکه یکی از بهترین افتتاحیههای دنیای سینمایی مارول را نیز ارائه میکند.