فيلم «ماشینم را بران» به جاي آنكه به زبان سينما بينديشد، محملي تدارک ميبيند براي انشاهايي شبه روشنفكرانه، در قالب دستاوردهايي بينارشتهاي كه البته متاعي مطبوع را در بازار فيلم هنري عرضه ميكنند.