ماهنامه صبا
فیلم مموری یا حافظه، اثری دردناک با پایانی خوشایند است. نمایشی در ستایش عشق و مهربانی.
در «حافظه» با فیلمی طرف هستیم که سر تا ته آن درباره کشتارهای بی‌رحمانه نیست و برعکس سکانس‌های متعدد آرامی دارد که نگون‌بختی‌های یک قاتل افتاده در مسیر پیری و فراموشی را به نمایش می‌گذارد.
کمپبل همیشه کارگردان متوسطی بوده و شاید درنهایت او فقط بلد باشد فیلم جیمز باند خوبی بسازد با این وجود فیلم «حافظه» در عمل حرف زیادی برای گفتن ندارد.