«زنانی که با گرگها دویده اند» از همان ابتدا و با نام خود مخاطب آشنا را به سمت اثر «کلاریسا پینکولا استس » سوق میدهد و این گمان را ایجاد میکند که با حداقلهای اثری درباره کهن الگوهای زنانه روبرو است.