در این نمایش مخاطب وقتی کاراکترهای سارا، سهراب و روانشناس را می بیند به آنها به عنوان یک «بدمن» نگاه نمیکند و ریشههای اتفاقاتی را که بر آنها گذشته درک میکند.
فلوریان زِلِر در نمایشنامه «پدر» به خوبی توانسته با فرمی که انتخاب کرده، فضای مغشوش، غیرقابل اعتماد و در آستانه فروپاشی ذهن یک انسان 80 ساله را بازنمایی کند.
پیتر بروک معتقد بود در جامعه صنعتی تئاتر دیگر به عنوان یك نیاز مطرح نیست و او میخواست چنین باشد.