ماهنامه صبا
«جوجه تیغی»یک کمدی امروزی که می‌کوشد با در کنار هم قرار دادن المان‌هایی جذاب به لحاظ محتوایی از کمدی‌های تکراریِ سال‌های اخیر سینمای ایران فاصله گیرد.
نخستین فیلم سینمایی ایرانی است که به زبان بلوچی ساخته می‌شود. آن هم با بازیگران حرفه‌ای فارسی زبان که تحت تعلیم یک معلم بلوچ، توانسته‌اند قصه فیلم را با زبان بلوچی و لهجه درست صحبت کنند.
نادرمشایخی یکی از هنرمندان شناخته‌شده در عرصه موسیقی است که دراین سال‌ها با سمت‌های رهبری ارکستر، آهنگساز و مدرس موسیقی قدم‌های ارزشمندی دراین حیطه برداشته است.
فیلم تلاش می‌کند به نوعی رابطه ناسالم جهان مدرن با طبیعت را به نوعی بازیابی کند و به نسل امروز شیوه زندگی با طبیعت را یاد دهد.
«نبودنت» را باید از نبودن و جای خالی برخی سوژه‌ها در روایت و تصویر دنبال کرد. از تنهایی. از سکوت و غیاب!
علی رغم صداگذاری نامناسب، تعلیق در فیلمنامه به ویژه در قسمتی که خبر سقوط هواپیمای عراقی به شهرک کارکنان هوایی کرمانشاه می‌رسد، به تصویر کشیدن تلاش‌های سربازان و مردم در کنار نظامیان با دکوپاژ خوب و ریتم مناسب، دکوپاژ‌های هوایی و تدوین سریع، همگی باعث تاثیرگذاری فیلم می‌شود.
ساختن انیمیشنی با کیفیت در ایران مدتی است که تبدیل به یک دغدغه شده است. «شمشیر و اندوه» یکی از تلاش‌های قابل توجه در راستای این دغدغه است.
فیلم دارای نقاط برجسته فراوانی به ویژه در زمینه قاب‌های ناب و تصاویر عالی است که تماشاگر را با بردن به حال و هوای قدیم از خانه باغ‌های بزرگ گرفته تا انجمن شعر با شیشه‌های رنگی و کوچه و خیابان‌های متعلق به آن دوران درگیر حس نوستالژی و حظ بصر عمیقی می‌نماید.
«مجنون» با یک فیلمنامه حساب شده قصه شهادت شهید زین‌الدین را قدم به قدم برای مخاطب به تصویر می‌کشد. «مجنون» استراتژی مشخص و سینماتیکی برای عروج شهدای جنگ ایران و عراق دارد.
ماجرای فیلم با فیلمنامه قوی و پرکشش، به خوبی رویای یک فیلمساز را به تصویر می‌کشد و با اشاره به فساد پشت صحنه قبل از انقلاب و غیراخلاقی بودن فیلم‌فارسی، اسم بردن از سینمای پاراجانف به عنوان شاعرانه‌ترین سینمای جهان، فیلم‌های هنری و تجاری را در تقابل با هم قرار می‌دهد.