«زیبا صدایم کن» بازگشت موفق رسول صدرعاملی به سینمای ملودرام است؛ روایتی احساسی از سفری یکروزه برای ترمیم رابطه پدری و دختری، با بازی درخشان امین حیایی.
«افسانه اوچی»، نخستین فیلم بلند ایزایا ساکسون، هرچند از نظر بصری بسیار جذاب است، اما در روایت داستانی نمیتواند به پای تصویری برسد که به زیبایی ساخته است.
فیلم حماسی برد پیت در زمینه مسابقات اتومبیلرانی در اولین نمایشش، با تحسین بسیار روبهرو و به عنوان یک فیلم کلاسیک که به طرز عجیبی خوب است، خوانده شد.
«خانه ارواح» تلاش میکند با ترکیب کمدی، معما و فضایی وهمآلود، تجربهای متفاوت در سینمای ایران بسازد، اما میان لحنها و روایت دچار ناهماهنگی میشود. فیلم با ایدهای جذاب آغاز میکند، اما در اجرا و پرداخت شخصیتها به اندازهی ظرفیتش نمیدرخشد.
کوکتل مولوتف کمدیای کاملا معمولی است که در روایت سرراست قصه خود موفق نبوده و شوخیهایش نیز به ندرت از تماشاگران خود خنده میگیرد.
فیلم «بالرین» به کارگردانی «لن وایزمن» و بازی «آنا د آرماس» و «کیانو ریوز» نقدهای مثبتی از اکثر منتقدین دریافت کرد.
فیلم «بیسروصدا» در تلاش برای بازنمایی رنج طبقه فرودست، مجموعهای از کلیشههای آشنای سینمای اجتماعی ایران را تکرار میکند، بیآنکه حرف تازهای بزند.
«وحشی» از آن دسته سریالهایی است که شخصیتهای اصلی اندک و فرعیهای پرتعداد دارد و مجموعهای از شخصیت، تیپ و تیپـشخصیت را شامل میشود.
رضا عطاران بازیگر نامآشنای سینمای ایران که چند وقتی است به عنوان مشاور، برخی کارگردانهای سینما را همراهی میکند، این بار با عادل تبریزی در کمدی تلخ و دردمند «اجل معلق» همراه شده است.
محسن عنایتی در «رویاشهر» تلاش میکند با محوریت یک نوجوانِ متفاوت، بار دیگر قهرمانپروری را به مرکز روایت کودکانه بازگرداند.