ماهنامه صبا

به مناسبت سالگرد بازگشت آزادگان به کشورمان یادداشتی را درخصوص تصویر این حماسه‌سازان در سینمای ایران می‌توانید در این خبر مطالعه کنید.

سریال «جیران» کاری می‌کند که مخاطبی که به بهانه داستان عاشقانه یا روایتی تاریخی به سراغ آن آمده است، مسخ‌شده روی مبل خانه بکشاند و صحنه‌های مبتذل را در تخدیری‌ترین حالت ممکن مصرف کند.

توجه دقیقی که به جزئیات در داستان‌های «مگره» شده و روان‌کاوی استادانه‌ا‌ی که در شخصیت‌پردازی‌ها صورت گرفته، برای نویسندگان باکلاس‌تر غبطه‌‌بر‌انگیز بوده‌ است.

«زالاوا» یک اتفاق قابل توجه و همزمان نادیده گرفته شده در سینمای ایران است و ارسلان امیری در این فیلم چند هدف را یک‌جا نشانه گرفته است. 

فیلم «دوزیست» برخلاف ژست اسم‌گذاری خاصی که دارد و برخی دیالوگ‌های پرمفهومی که در آن گنجانده شده، یک طبل توخالی است.

«قطار تندرو» نام جدیدترین فیلم برد پیت است که در حال حاضر در سینماهای آمریکا و جهان روی پرده قرار دارد.

مینی سریال «درمانگر»، با پایان هر قسمتش، اشتیاق فراوانی برای تماشای اپیزود بعدی را در تماشاگر برمی‌انگیزد و همین نکته ساده، تبدیل به برگ برنده امین حسین‌پور و تیم تولید او شده است.

فیلم «هناس» تمام تلاش خویش را در وفاداری به خاطرات همسر داریوش مبذول کرده و همین امر باعث شده تا فیلمنامه‌نویس در شکل دادن درام صرفاً به وقایع تاریخی نقل شده رجوع کند و از دخالت دادن اتفاقات غیرواقعی به متن پرهیز کند.

كاراكتر هارپر در فیلم «مردان» با رهانيدن وجود خويش از مبدل شدن به شيءشدگي از سوي مردان فيلم، خط بطلاني بر دو قطبي فعال بودن مردانه و منفعل بودن زنانه مي‌كشد.

تبدیل فیلم «شاه ریچارد» به مانیفست «نه به تبعیض علیه رنگین‌پوستان در ورزش تنیس» با تبدیل سوژه به شعار  ˗و نه درام ˗ مبیّن بی‌مسئلگی فیلم و نمایشی بودن مواضع ریچارد است.