ماهنامه صبا

رضا عطاران بازیگر نام‌آشنای سینمای ایران که چند وقتی است به عنوان مشاور، برخی کارگردان‌های سینما را همراهی می‌کند، این بار با عادل تبریزی در کمدی تلخ و دردمند «اجل معلق» همراه شده است.

محسن عنایتی در «رویاشهر» تلاش می‌کند با محوریت یک نوجوانِ متفاوت، بار دیگر قهرمان‌پروری را به مرکز روایت کودکانه بازگرداند.

نخستین تجربه کارگردانی محمدابراهیم عزیزی با عنوان «بازی را بکش» سراغ سوژه‌ای جنجالی رفته؛ افشاگری از فساد و شرط‌بندی در فوتبال. اما فیلم با وجود شروعی کنجکاوی‌برانگیز، در مسیر روایت، اسیر ضعف فیلمنامه و اجرای معمولی شده است.

فیلم تجربی و غیرمعمول «زبان جهانی» ساخته متیو رنکین، با دیالوگ‌هایی به زبان فارسی، کمدی ابزورد و روایت‌هایی پراکنده، تصویری عجیب اما خلاقانه از تلاقی فرهنگ‌ها ارائه می‌دهد؛ اثری جسورانه که مرزهای زبانی، مکانی و سینمایی را درهم می‌ریزد.

«هفتاد سی» با موسیقی بی‌شیله‌پیله و متنوع امیر توسلی، هم‌قدم با داستان مردمِ معمولی، روایتی ساده اما پراحساس از امید، رنج و معجزه می‌سازد.

درباره صددام که در جولان کمدی‌های شبه فیلمفارسی، به یک لیگ دیگر تعلق دارد.

نجفی بخشی از اطلاعات ذکر شده را به وسیله بازی شجاعت و حقیقت بیان کرده و در عین حال وقوع یک طوفان در آینده‌ای نزدیک را به تماشاگران خود گوشزد می‌کند.

فیلم مامان بزرگ‌ها با الهام از یک داستان واقعی توانسته است به یک فیلم کمدی حال خوب کن و جذاب تبدیل شود.

فیلم ماینکرفت در بهترین حالت یک اقتباس متوسط ویدیو گیمی است که حتی با وجود داشتن یک ایده مناسب، درنهایت راه متفاوتی را در پیش گرفته است.

در این گزارش ماهنامه صبا نگاهی به فیلم‌های ستایش شده سینمای ژاپن انداخته‌ایم.