مشکل بازی خونی وقتی بروز میکند که فیلمساز مدام از این شاخه به آن شاخه میپرد و روایتی بی چفت و بست را مدام کش میدهد.
«افسانه سپهر» تلاش قابل احترامی از یک گروه جوان با انگیزه در حوزه انیمیشن است اما به دلیل هدفگذاری نامناسب تا پایان فیلم مشخص نمیشود بالاخره مخاطب این فیلم کدام رده سنی است.
رگهای آبی تصویری کم فروغ از زنی است که جسورانه مینوشت.
آبستن بیش از هر چیز دیگر درگیر داستانی عمقنیافته است و مشخص نیست کاراکترها و آنچه بر آنها رفته از کجا سر برآوردهاند.
این بار زوج پژمان جمشیدی و بیژن بنفشهخواه ماموریت دارند تا با تکیه بر داستانی در بستر دهه ۶۰ و مولفههای خاص آن موقعیتهایی طنز خلق کنند. اما آنتیک در خلق چنین موقعیتهایی کاملا ناموفق عمل میکند.
سونسوز بازیگر مطرحی نداشت و فیلم بیسروصدایی هم بود و متاسفانه مشتری چندانی پیدا نکرد اما آنها که دیدند از نگاه سینمایی فیلم لذت بردند.
به گفته منتقدان سوژه فیلم بکر و تازه است و ما با داستان جدیدی مواجه هستیم، اما نتوانسته است به خوبی آن را نمایش دهد.
«آنتیک» یک کمدی موقعیت است که متاسفانه نتوانسته از ظرفیتهای وجودی خود برای فضاسازیهای کمیک بهره ببرد.
رضا جمالی هم در فیلم اولش «پیرمردها نمیمیرند» و هم در فیلم سونسوز موفق به جدا کردن خود از مسیر کیارستمی و ساخت یک مسیر بوده است.
فیلم «صیاد» با بیان بهاندازه و بهدور از حشو خود، توانسته یک روند معقول دراماتیک از یک برهه تاریخی حساس کشور را به تصویر بکشد.