ماهنامه صبا
بازیگری که در "جوجه تیغی" به دنبال شهرت بود، امروز در حالی نشان می‌دهد که به شهرت رسیده اما بنا به دلایل از دور خارج شده و از عزت به ذلت رسیده است.
فیلمنامه باسکو که برگرفته از رویدادهایی واقعی است، بدلیل ذات زندگی باسکو آدامز به خودی‌خود اثری تعلیق برانگیز است که پتانسیل خلق کشش‌های بسیاری را دارد.
«پرویزخان» احتمالا بهترین درام ورزشی تمام سینمای ایران است که مسیر خلق یک «تیم» را با حوصله و دقت روایت می‌کند؛ یک داستان واقعیِ قهرمان‌محور.
درگذشت ناگهانی رضا داوودنژاد، بیشتر به دروغ سیزده شبیه بود اما دلهره‌آورتر از این تیتر بد، دست‌به‌دست شدن این خبر و عدم‌انتشار هیچ تکذیبیه‌ای برای آن بود.
«تمساح خونی» را باید یک اکشن کمدیِ درست و حسابی در سینمای ایران دانست که کمتر نمونه‌اش را در سینمای ایران ساخته می‌شود.
«اوپنهایمر»، نگاه نگران‌کننده کریستوفر نولان به طلوع دوران اتمی، بامداد دوشنبه به‌وقت ایران با دریافت هفت جایزه ازجمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی، فاتح نود و ششمین دوره جوایز اسکار شد.
اگر بخواهید فیلم تان فاقد متن یا دیالوگی بوده و تنها بر مبنای تصویر باشد به نظر می‌رسد بسیار باید روی جزییات تصویر کار کنید. درست مثل کاری که داریا کاشچ ییوا در انیمیشن«دختر»موفق به انجام آن شد.
فیلم «سناریوی رویا» هجوی اجتماعی با ایده‌های روانشناسانه است که از نظر پرداخت بسیار تهی پیش می‌رود.
انیمیشن «مهاجرت»اثری با کیفیت، جذاب و سرگرم‌کننده‌ای از ایلومینیشن است که با اینکه نه بهترین کار استودیو و نه بهترین انیمیشن سال ۲۰۲۳ است، اما باز هم به اهدافی که می‌خواهد می‌رسد.
فیلم مموری یا حافظه، اثری دردناک با پایانی خوشایند است. نمایشی در ستایش عشق و مهربانی.