ماهنامه صبا
فیلم «جنون» به کارگردانی کامران قدکچیان در حال حاضر اکران است و در یادداشتی درباره این فیلم میخوانیم :
مشخص نیست که فیلمساز از قصه خود چه می‌خواهد. آیا ما با اثری مواجه هستیم که قرار است جن محور باشد یا قرار است جنون غزل عامل اصلی تنش‌های فیلم باشد؟ تا نیمی از فیلم، در و قفل خانه بی خود وبی جهت باز می‌شود به طوریکه تماشاگر مطمئن می‌شود با عناصر ماورایی سر و کار دارد. اما در ادامه فیلمساز تغییر روش داده به سراغ فردی می‌رود که در بیمارستان به سر می‌برد و بیماری روانی ست! از این لحظه، فیلم دچار تناقض می‌شود و حتی آن وجه کمیک خود را هم از دست می‌دهد! اینکه چرا باید سیمین به یکباره وارد معرکه شود و اصولاً جنونِ غزل چه ربطی به او دارد مشخص نیست. روانشناس معتمد قصه نیز یکی از شخصیت‌های عجیب داستان است که از اواسط داستان به دلایلی که نمی‌دانیم زندگی خود را رها کرده و به سراغ حل مشکلات غزل و همسرش می‌رود. روانشناسی که حتی در نیمه‌های شب و زیر باران سخت به سراغ همسر غزل می‌رود تا موضوعی را با او مطرح کند و سپس به منزل برود!
متأسفانه منطق روایی در «جنون» وجود خارجی ندارد و شخصیتی هم ساخته نمی‌شود. اشاره به یک مراسم مذهبی در بوشهر نمی‌تواند برای روایت یک قصه کافی باشد. در طول فیلم مشخص نمی‌شود که رابطه غزل و برسات چرا جنبه جنون پیدا کرده و آن دختربچه چرا باید تسخیر شده باشد یا اصولاً توسط چه چیزی تسخیر شده؟! متأسفانه «جنون» در مقاطعی سعی می‌کند تا مخاطبش را با ترس‌های لحظه‌ای دچار شوک کند اما در اجرا به حدی این ضعیف و عجیب است که واکنش مخاطب چیزی جز لبخند نخواهد بود. به همه این موارد شخصیت همسر غزل یعنی امیر را هم اضافه کنید که شخصیت زائد داستان به شمار می‌رود و دلیل حضورش در قصه تنها این بوده که توجیهی منطقی برای حضور اسلحه در منزل وجود داشته باشد!
There are no comments yet