ماهنامه صبا
در این گزارش ماهنامه صبا به حضور سه انیمیشن در جشنواره فیلم فجر پرداخته‌ایم.
انیمیشن سال‌هاست به یک زبان جهانی تبدیل شده که به انتقال پیام‌های پیچیده، ساختن دنیای تخیلی و عمیق و حتی بیان موضوعات فلسفی و اجتماعی می‌پردازد. در سطح جهانی، انیمیشن‌ها در جشنواره‌های معتبر بین‌المللی مانند کن، برلین و آنی مطرح شده و جایگاه ویژه‌ای در سینما پیدا کرده‌اند. کشورهایی مانند ایالات متحده، ژاپن و فرانسه که در تولید انیمیشن پیشرفته هستند، توانسته‌اند این هنر را به یکی از ارکان اصلی صنعت سینما تبدیل کنند. در ایران نیز صنعت انیمیشن در حال رشد است، با این حال همچنان با چالش‌هایی در مقایسه با رقبای جهانی مواجه است و برای رسیدن به سطح استانداردهای بین‌المللی، نیاز به پیشرفتهای فنی و روایی بیشتری دارد.
در جشنواره فجر ۱۴۰۳، سه انیمیشن برجسته به نمایش درآمد که هرکدام توانستند توجهات زیادی را جلب کنند و بحث‌های مختلفی را در عرصه داخلی به وجود بیاورند. این انیمیشن‌ها عبارتند از «پسر دلفینی ۲»، ساخته محمدامین همدانی، «زال و رودابه» ساخته محمدعلی سجادی، و «ژولیت» ساخته اشکان رهگذر. این سه اثر هرکدام ویژگی‌ها و چالش‌های خاص خود را دارند که بررسی آن‌ها می‌تواند به ما کمک کند تا جایگاه انیمیشن در سینمای ایران و امکان رقابت آن‌ها با آثار جهانی را بهتر درک کنیم.
«پسر دلفینی ۲» ساخته محمدامین همدانی، دنباله‌ای بر موفقیت قسمت اول این انیمیشن است که توانسته توجه بسیاری از تماشاگران جشنواره فجر ۱۴۰۳ را به خود جلب کند. این اثر، با فضای فانتزی و رنگارنگ خود، در تلاش است تا داستانی جذاب و سرگرم‌کننده برای کودکان و حتی مخاطبان بزرگتر ارائه دهد. انیمیشن از لحاظ بصری با گرافیک سه‌بعدی پیشرفتهای طراحی شده که توانسته به‌خوبی جزییات دلفین‌ها، موجودات دریایی و محیط‌های زیرآب را به نمایش بگذارد. طراحی این موجودات و فضای طبیعی دریا با رنگ‌های ملایم و آرام، فضای دلنشین و رویایی‌ای ایجاد کرده است که باعث جذب مخاطب می‌شود. این ویژگی‌ها به انیمیشن جلوه‌ای خاص داده‌اند که برای تماشاگران داخلی به‌ویژه کودکان جذابیت بالایی دارد.
با این حال، در سطح جهانی، «پسر دلفینی ۲» هنوز با استانداردهای رقابتی جهانی فاصله زیادی دارد. انیمیشن‌های مطرح و معتبر جهانی نظیر آثار تولید شده توسط استودیوهای پیکسار و دریم‌ورکس، با بهره‌گیری از تکنیک‌های پیشرفته‌تری در طراحی حرکت، جزئیات دقیق‌تر و استفاده از فناوری‌های نوین، توانسته‌اند آثار پیچیده‌تری تولید کنند که در سطح جهانی قابل رقابت هستند. به‌ویژه در این انیمیشن‌ها، استفاده از شبیه‌سازی‌های پیچیده‌تر برای حرکت‌های طبیعی آب و موجودات دریایی، فضاسازی‌های واقع‌گرایانه‌تر و جزئیات بیشتر در طراحی شخصیت‌ها قابل مشاهده است. در حالی که «پسر دلفینی ۲» در تلاش است تا با گرافیک سه‌بعدی خود مخاطب را به دنیای تخیلی‌اش ببرد، در این زمینه به‌ویژه در مقایسه با چنین آثاری، هنوز در برخی از حرکات و جزئیات به سطح بالاتری نرسیده است. به‌عنوان مثال، حرکت‌های دلفین‌ها و دیگر موجودات دریایی در این انیمیشن به‌اندازه کافی پویا و طبیعی به نظر نمی‌رسند و بیشتر به سبک طراحی‌های ساده‌تری وابسته‌اند.
همچنین، این انیمیشن بیشتر بر روی داستانی ساده و آموزنده برای کودکان متمرکز است. داستان درباره تلاش‌های یک پسر دلفینی برای نجات دنیای زیرآب از خطرات و مشکلات مختلف است و در نهایت پیام‌هایی از دوستی، شجاعت و حفاظت از محیط زیست را به کودکان می‌آموزد. در حالی که این نوع داستان‌های ساده برای گروه‌های سنی پایین‌تر جذاب است، اما برای رقابت با انیمیشن‌های بین‌المللی نیاز به پیچیدگی‌های بیشتری در شخصیت‌پردازی و روایات دارد. به‌ویژه اینکه انیمیشن‌های موفق جهانی، مخصوصا از استودیوهای بزرگ، داستان‌هایی ارائه می‌دهند که در آن‌ها هم مخاطب کودک و هم بزرگ‌ترها می‌توانند به‌راحتی ارتباط برقرار کنند و درک عمیق‌تری از موضوعات مختلف داشته باشند.
یکی دیگر از چالش‌هایی که «پسر دلفینی ۲» در مقایسه با انیمیشن‌های جهانی دارد، فقدان نوآوری‌های فنی است. انیمیشن‌های موفق بین‌المللی معمولاً از تکنیک‌های جدیدی مانند رندرینگ پیشرفته، واقع‌گرایانه‌تر کردن حرکات و تعامل‌های شخصیت‌ها، و ایجاد لایه‌های مختلف از احساسات و جزئیات بصری استفاده می‌کنند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که تماشاگران بتوانند تجربه‌ای غنی‌تر و عمیق‌تر از فضای انیمیشن داشته باشند. در حالی که «پسر دلفینی ۲» از طراحی جذاب و بصری دلپذیر برخوردار است، اما برای تبدیل شدن به یک اثر قابل رقابت در سطح جهانی باید به‌ویژه در زمینه طراحی حرکات و تعاملات شخصیت‌ها پیشرفت کند.
در مجموع، «پسر دلفینی ۲» در جشنواره فجر ۱۴۰۳ به عنوان یک انیمیشن قابل‌توجه در عرصه داخلی به نمایش درآمد و موفق شد تا نظر مثبت بسیاری از مخاطبان را جلب کند. با این حال، برای رقابت در سطح جهانی و حضور موفق در جشنواره‌های بین‌المللی، این انیمیشن نیاز به توسعه بیشتر در زمینه‌های فنی و روایی دارد. در کنار ارتقای گرافیک و طراحی، «پسر دلفینی ۲» باید از نظر داستانی و شخصیت‌پردازی، لایه‌های بیشتری را به خود اضافه کند تا بتواند در رقابت با آثار پیکسار، دریم‌ورکس و سایر استودیوهای بزرگ بین‌المللی ایستادگی کند.
«زال و رودابه» ساخته محمدعلی سجادی، یکی دیگر از انیمیشن‌های برجسته جشنواره فجر ۱۴۰۳ است که با روایت داستان‌های افسانه‌ای ایرانی و طراحی بصری خیره‌کننده خود توانسته توجه‌ها را به خود جلب کند. این انیمیشن از لحاظ تاریخی و فرهنگی، به‌ویژه در خلق دنیای باستانی ایران، موفق بوده است. داستان زال و رودابه که به روایت یکی از معروف‌ترین داستان‌های شاهنامه فردوسی پرداخته می‌شود، به‌طور خاص در نمایش قدرت‌های فرهنگی و اسطوره‌ای ایرانی از قابلیت‌های زیادی برخوردار است. شخصیت‌ها و دنیای فانتزی این اثر به‌خوبی بازتاب‌دهنده افسانه‌های ایرانی و نمادهای فرهنگی عمیق این سرزمین هستند. در این اثر، طراحی شخصیت‌ها به‌ویژه زال و رودابه به‌طور دقیق و با جزئیات چشم‌نوازی طراحی شده است که تا حد زیادی با هویت فرهنگی و تاریخی ایرانی هم‌خوانی دارد.
در این انیمیشن، استفاده از رنگ‌های گرم و طبیعی برای طراحی صحنه‌ها و لباس‌های شخصیت‌ها به‌خوبی توانسته حس تاریخی و باستانی داستان را به تصویر بکشد. در صحنه‌های جنگی و درگیری‌های داخلی شخصیت‌ها، به‌ویژه در مواجهه با درام‌های احساسی، دقت زیادی در طراحی جزئیات وجود دارد. این ویژگی‌ها از جنبه‌های موفق این انیمیشن به‌شمار می‌روند و توانسته‌اند آن را به یکی از بهترین نمونه‌های انیمیشن‌های تاریخی ایرانی تبدیل کنند. طراحی جنگ‌ها و صحنه‌های حماسی با استفاده از رنگ‌ها و نورپردازی دقیق، به‌خوبی قدرت شخصیت‌ها و کشمکش‌های درونی آن‌ها را به نمایش می‌گذارد و جلوه‌های بصری خوبی ایجاد کرده است.
با این حال، در برخی از جنبه‌های این اثر، نقاط ضعفی نیز مشاهده می‌شود که برای رسیدن به استانداردهای جهانی باید برطرف شود. یکی از این نقاط ضعف، شخصیت‌پردازی است که در برخی موارد به‌ویژه برای مخاطبان بزرگتر، به‌اندازه کافی عمق ندارد. شخصیت‌ها در این انیمیشن گاهی بیشتر به‌صورت نمادین و بدون پرداخت‌های عمیق روان‌شناختی به نمایش در می‌آیند. برای مثال، در حالی که داستان زال و رودابه پر از احساسات و تنش‌های درونی است، در این انیمیشن برخی از این جنبه‌ها به شکلی سطحی به تصویر کشیده شده‌اند. این مسئله می‌تواند باعث شود که درام فیلم برای مخاطب حرفه‌ای و جهانی کمی ضعیف به نظر برسد.
علاوه بر این، یکی دیگر از چالش‌های این انیمیشن، مسئله جهانی‌شدن و درک داستان است. در حالی که «زال و رودابه» از نظر فرهنگی و تاریخی در ایران و جهان فارسی‌زبان قابل‌فهم و جذاب است، برخی از عناصر داستانی و شخصیتی آن ممکن است برای مخاطب جهانی که با افسانه‌های ایرانی آشنا نیست، گیج‌کننده یا دشوار باشد. در رقابت‌های بین‌المللی، انیمیشن‌هایی که به‌خوبی می‌توانند مفاهیم جهانی و عمیق‌تری را به نمایش بگذارند، معمولاً موفق‌تر از آثار محض فرهنگی خاص می‌شوند. این در حالی است که اگر انیمیشن‌های ایرانی بخواهند در جشنواره‌های بین‌المللی مانند آنی یا کن حضور موفقی داشته باشند، باید در این زمینه‌ها نوآوری بیشتری را به‌ویژه در خصوص روایت و شخصیت‌پردازی به نمایش بگذارند. همچنین، اضافه کردن ابعاد جدید و جهانی به داستان‌های خاص فرهنگی ایرانی می‌تواند به جذب مخاطبان بین‌المللی کمک کند.
در سطح فنی، این انیمیشن در استفاده از تکنیک‌های ساخت و پردازش بصری، همچنان به‌ویژه در جزئیات دقیق‌تری که در انیمیشن‌های بین‌المللی دیده می‌شود، فاصله دارد. برخی از حرکات شخصیت‌ها و طراحی صحنه‌های جنگی هنوز به‌طور کامل به سطح استانداردهای جهانی نرسیده‌اند. برای مثال، در انیمیشن‌های برتر جهانی مانند آثار پیکسار یا استودیو جیبلی، شاهد استفاده از تکنیک‌های پیشرفته‌تر برای شبیه‌سازی حرکات طبیعی و تعاملات پیچیده شخصیت‌ها هستیم. «زال و رودابه» اگرچه از لحاظ طراحی بصری و رنگ‌آمیزی موفق بوده، اما باید در زمینه حرکت‌های طبیعی‌تر و پیچیده‌تر از تکنیک‌های نوین‌تری بهره‌برداری کند.
در نهایت، «زال و رودابه» با قدرت‌های فرهنگی و طراحی منحصر به فرد خود توانسته جلب توجه کند، اما برای رقابت در سطح جهانی نیاز به تقویت بخش‌های مختلف دارد. تقویت شخصیت‌پردازی، استفاده از تکنیک‌های نوین در طراحی و حرکت، و افزایش پیچیدگی‌های روایی می‌تواند این اثر را به یکی از رقبا در جشنواره‌های بین‌المللی تبدیل کند. این انیمیشن در صورت ارتقاء ویژگی‌های فنی و داستانی، می‌تواند به‌شدت در عرصه جهانی شناخته شود و جایگاه ویژه‌ای در سینمای انیمیشن پیدا کند.
«ژولیت» ساخته اشکان رهگذر، یکی از انیمیشن‌های برجسته جشنواره فجر ۱۴۰۳ است که توانست توجه‌ها را با طراحی بصری منحصر به فرد و رویکرد نوآورانه در روایت جلب کند. این اثر یک بازسازی از داستان کلاسیک شکسپیر با نام «رومئو و ژولیت» است که در آن سازگاری عناصر سنتی و مدرن در دنیای انیمیشن به‌خوبی به چشم می‌آید. «ژولیت» در قالب یک انیمیشن فانتزی با پیچیدگی‌های بصری و داستانی که به‌ویژه در میان مخاطبان داخلی جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده، قرار دارد. طراحی شخصیت‌ها و دنیای فانتزی که با جزئیات خاص خود ساخته شده‌اند، از جمله نقاط قوت این اثر به‌شمار می‌روند.
یکی از ویژگی‌های برجسته «ژولیت»، استفاده هنرمندانه از طراحی‌های فانتزی و فضاسازی‌های زیبا در ایجاد یک دنیای بصری است که نه تنها جذاب بلکه تأثیرگذار است. برای مثال، نورپردازی‌های استفاده‌شده در این انیمیشن، به‌ویژه در صحنه‌های عاشقانه و دراماتیک، به‌خوبی توانسته‌اند فضای احساسی داستان را تقویت کنند. شخصیت‌ها با طراحی‌های منحصر به فرد و جزییات خاص خود در هر صحنه به‌خوبی احساسات درونی‌شان را انتقال می‌دهند، به‌خصوص در موقعیت‌های حساس و دلهره‌آور که در روایت کلاسیک شکسپیر به‌وفور یافت می‌شود.
در کنار این ویژگی‌های بصری، ساختار روایتی انیمیشن «ژولیت» نیز به‌ویژه در ارتباط با شخصیت‌ها و تنش‌های درونی آن‌ها به‌خوبی بازسازی شده است. اگرچه داستان شکسپیر دارای محتوای عمیق و فلسفی است، اما «ژولیت» به‌طور هوشمندانه‌ای موفق شده است که این داستان را در قالبی جدید و با استفاده از ویژگی‌های فنی انیمیشن به مخاطب ارائه دهد. به‌ویژه در حرکات روان شخصیت‌ها، که بر اساس طراحی‌های منحصر به فرد و سیستم حرکت دیجیتال پیشرفته صورت گرفته، احساسات و روابط میان شخصیت‌ها با دقت و زیبایی به نمایش گذاشته شده است.
با این حال، «ژولیت» برای رقابت در سطح جهانی همچنان نیاز به پیشرفت‌هایی دارد که بتواند توجه جشنواره‌های بین‌المللی را جلب کند. از نظر فنی، اگرچه این انیمیشن توانسته از لحاظ بصری و طراحی شخصیت‌ها دستاوردهای خوبی داشته باشد، اما در مقایسه با استانداردهای جهانی انیمیشن‌های پیشرفته، هنوز جا برای بهبود وجود دارد. برای مثال، برخی از حرکات و انیمیشن‌های چهره‌ها و بدن شخصیت‌ها هنوز به‌اندازه آثار برتر جهانی نظیر انیمیشن‌های پیکسار یا استودیو جیبلی طبیعی و روان نیستند. همچنین، در برخی موارد، چهره‌ها و حالت‌های چهره ممکن است کمی مصنوعی به نظر برسند که می‌تواند از تأثیرگذاری درام و شخصیت‌ها بکاهد.
از جنبه داستانی، «ژولیت» به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای به عمق احساسی و تنش‌های درونی شخصیت‌ها پرداخته است. با این حال، برای رقابت با انیمیشن‌های جهانی، به نوآوری بیشتری نیاز دارد. به‌ویژه در روایت، که داستان شکسپیر اگرچه بی‌زمان و جهانی است، اما ممکن است برای تماشاگران جهانی که با زمینه فرهنگی ایرانی آشنایی ندارند، چالش‌هایی ایجاد کند. برای رسیدن به موفقیت جهانی، این انیمیشن باید در کنار حفظ هویت فرهنگی و استفاده از داستان‌های کلاسیک، ساختار جدیدی برای روایت داستان و ارائه شخصیت‌ها پیدا کند. اضافه کردن لایه‌های جدید به درام و تعاملات شخصیت‌ها و پرورش بهتر شخصیت‌های فرعی می‌تواند جذابیت آن را برای مخاطبان جهانی افزایش دهد.
نکته دیگر که در «ژولیت» قابل توجه است، نحوه استفاده از تکنیک‌های جدید در انیمیشن‌سازی است. استفاده از نورپردازی‌های دقیق و صحنه‌های پیچیده‌ی بصری از جمله ویژگی‌هایی هستند که این اثر را در جشنواره‌های داخلی برجسته کرده‌اند. نورپردازی‌هایی که به‌طور هوشمندانه برای خلق فضای احساساتی استفاده شده‌اند، در کنار طراحی صحنه‌های زیبا و جزئیات بصری، باعث شده که این انیمیشن در سطح جشنواره‌های داخلی ایران موفقیت‌های چشمگیری داشته باشد. با این حال، برای رقابت در سطح جهانی، به‌ویژه در جشنواره‌هایی مانند آنی، نیاز به ارتقاء بیشتر در استفاده از تکنیک‌های تصویری و گرافیکی وجود دارد.
در نهایت، «ژولیت» با بهره‌گیری از قابلیت‌های بصری و داستانی خود، می‌تواند در صورت ارتقاء کیفیت فنی و نوآوری در روایت، در عرصه جهانی به موفقیت‌های بیشتری دست یابد. این انیمیشن اگر بخواهد در رقابت‌های جهانی به‌ویژه در جشنواره‌هایی چون آنی و کن موفق عمل کند، باید در زمینه‌های داستانی و فنی به سطح بالاتری برسد. برآوردن نیازهای مخاطب جهانی و پرداخت‌های دقیق‌تر در زمینه شخصیت‌پردازی و تکنیک‌های تصویری می‌تواند راه‌گشای این انیمیشن برای حضور در سطح بین‌المللی و کسب موفقیت‌های بزرگ باشد.
در رقابت‌های جهانی، انیمیشن‌های ایرانی به‌ویژه در جشنواره‌های معتبر جهانی با چالش‌های متعددی روبرو هستند. هرچند انیمیشن‌هایی مانند «پسر دلفینی ۲»، «زال و رودابه» و «ژولیت» در سطح ملی و در جشنواره فجر ۱۴۰۳ توانستند توجهاتی را جلب کنند، اما برای اینکه بتوانند در عرصه جهانی به موفقیت‌های واقعی دست یابند، نیازمند ارتقاء قابل‌توجه در ابعاد فنی و روایتی هستند.
کشورهایی مانند ایالات متحده، ژاپن، و فرانسه در تولید انیمیشن‌های پیشرفته و پرهزینه توانسته‌اند استانداردهای بالایی را برای صنعت انیمیشن تعریف کنند. استودیوهای بزرگ مانند پیکسار، دریم‌ورکس، و استودیو جیبلی در ژاپن نه تنها در سطح فنی، بلکه در زمینه‌های داستانی نیز توانسته‌اند موفقیت‌های فراوانی کسب کنند. انیمیشن‌های پیکسار، مانند «در جستجوی نمو»، «کوکو» و «مرده‌ها نمی‌میرند»، با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته و خلق داستان‌های عمیق و پراحساس، توانسته‌اند مخاطبان جهانی را به خود جذب کنند و جوایز معتبر جهانی را از آن خود کنند.
در همین راستا، انیمیشن‌های ایرانی باید از نظر فنی و تکنیکی با استانداردهای جهانی هم‌خوانی بیشتری پیدا کنند. در بسیاری از انیمیشن‌های ایرانی، به‌ویژه در جنبه‌های حرکت شخصیت‌ها و جزئیات بصری، هنوز فاصله‌ای قابل‌ملاحظه با آثار پیشرفته جهانی وجود دارد. به‌عنوان مثال، در انیمیشن‌هایی مانند «پسر دلفینی ۲» یا «زال و رودابه»، طراحی‌های سه‌بعدی و حرکت شخصیت‌ها نسبت به آثار جهانی همچنان ساده‌تر و کمتر پیچیده است. همچنین، تکنیک‌های نورپردازی، مدل‌سازی و شبیه‌سازی در انیمیشن‌های ایرانی نیاز به پیشرفتهای زیادی دارند تا بتوانند در رقابت با استودیوهای بزرگ جهان موفق عمل کنند.
علاوه بر این، یکی از چالش‌های اصلی انیمیشن‌های ایرانی در عرصه جهانی، توجه به داستان‌ها و روایت‌های فرهنگی خاص است. داستان‌های جهانی با مضمون‌های فراگیر و قابل‌درک برای همه مردم جهان، همچون آثار پیکسار یا استودیو جیبلی که مفاهیم انسان‌دوستانه، دوستی و احترام به طبیعت را به شکلی جهانی روایت می‌کنند، می‌توانند در جشنواره‌های بین‌المللی موفق‌تر از آثار محدود به فرهنگ خاص یک کشور عمل کنند.
با این حال، برخی از انیمیشن‌های ایرانی نظیر «زال و رودابه» و «ژولیت» نشان داده‌اند که با توجه به قابلیت‌های هنری و فرهنگی ایران، پتانسیل حضور در رقابت‌های جهانی را دارند. استفاده از داستان‌های ایرانی و افسانه‌های قدیمی می‌تواند نقطه‌قوتی برای جذب مخاطب جهانی باشد، به شرطی که این داستان‌ها با درک و تحلیل درست، به شکل نوآورانه و جهانی عرضه شوند. برای مثال، در «زال و رودابه»، تلاش برای طراحی یک دنیای تاریخی و افسانه‌ای ایرانی می‌تواند برای جشنواره‌های بین‌المللی جذاب باشد، اما این اثر باید در کنار تقویت کیفیت فنی، به زبان و روایتی جهانی‌تر نزدیک شود تا بتواند در عرصه جهانی دیده شود.
در کنار این چالش‌ها، رقابت در جشنواره‌های بین‌المللی مانند «انیمیشن آنی»، «فیلم‌های کوتاه برلین»، «جشنواره کن»، و «جشنواره انیمیشن کانادا» برای انیمیشن‌های ایرانی همچنان رقابتی سخت است. این جشنواره‌ها نه تنها به کیفیت فنی، بلکه به میزان نوآوری، جذابیت جهانی و توانایی در ارائه مفاهیم انسانی و اجتماعی توجه می‌کنند. انیمیشن‌های ایرانی در صورتی می‌توانند در این جشنواره‌ها موفق شوند که علاوه بر کیفیت فنی، محتوای خود را با دیدگاه‌ها و دغدغه‌های جهانی هم‌راستا کنند.
برای تحقق این هدف، صنعت انیمیشن ایران نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر در زمینه‌های فنی و تکنیکی دارد. استفاده از فناوری‌های نوین در مدل‌سازی، انیمیشن‌سازی و شبیه‌سازی به‌ویژه در زمینه حرکات طبیعی و پیچیده‌تر شخصیت‌ها، باید به یک اولویت اصلی تبدیل شود. به‌علاوه، آموزش‌های فنی در سطح جهانی باید ارتقاء یابند تا نسل جدید انیماتورها و طراحان بتوانند به استانداردهای بین‌المللی برسند و به تولید آثار باکیفیت‌تر بپردازند.
در مجموع، انیمیشن‌های ایرانی با برخورداری از ظرفیت‌های فرهنگی و هنری غنی، در صورت به‌کارگیری فناوری‌های پیشرفته و ارتقاء کیفیت فنی، می‌توانند در جشنواره‌های بین‌المللی رقابت کنند و موفقیت‌های قابل توجهی کسب کنند. اما برای اینکه این آثار بتوانند در رقابت با بهترین‌ها قرار بگیرند، باید به سطح بالاتری از نوآوری و استانداردهای فنی و روایتی دست یابند. این روند نیازمند یک تحول در نحوه نگاه به صنعت انیمیشن در ایران و ارتقاء همزمان در دو عرصه فنی و محتوایی است.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است