ماهنامه صبا
یکی از برجسته‌ترین نقاط قوت «بونکر دوم شکارچی و قطار»؛بازی‌های درخشان گلچهره سجادیه و بهنوش طباطبایی است که به راستی ستون‌های اصلی این نمایش به شمار می‌روند.
بهنوش طباطبایی که بعد از چند سال دوری از تئاتر با نمایش «بونکر دوم شکارچی و قطار» به صحنه بازگشته بازی‌اش در این نمایش مورد تحسین قرار گرفته و یکی از منتقدان در یادداشتی از بازی بی نقص او تمجید کرده و نوشته :«یکی از برجسته‌ترین نقاط قوت این اجرا بازی درخشان گلچهره سجادیه و بهنوش طباطبایی است که به راستی ستون های اصلی این نمایش به شمار می‌روند.»
تئاتر «بونکر دوم شکارچی و قطار» به نویسندگی و کارگردانی جلال تهرانی در حالی به روزهای پایانی دور اول اجرای خود نزدیک می‌شود که بازی بهنوش طباطبایی همراه با گلچهره سجادیه در نمایش مورد تمجید منتقدان و مخاطبان این تئاتر قرار گرفته است.
در یادداشتی که از علی جعفری فوتمی درباره این نمایش منتشر شده آمده :«یکی از برجسته‌ترین نقاط قوت این نمایش بازی‌های درخشان گلچهره سجادیه و بهنوش طباطبایی است که به راستی ستون‌های اصلی این نمایش به شمار می‌روند. در نمایشی که دیالوگ‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که پر از برش‌های احساسی متضاد، مکث‌های هدفمند و تغییرات ناگهانی در لحن و انرژی هستند ، بازیگر باید توانایی فوق‌العاده‌ای در حفظ تمرکز، هماهنگی با دیگر بازیگران و کنترل ظریف احساسات داشته باشد. این نمایش به دلیل ریتم کند و دیالوگ محور خود ، مستلزم آن است که بازیگران بتوانند حتی در سکوت و با مکث‌های طولانی، حضورشان را به گونه‌ای عمیق و معنا دار حفظ کنند. کوچکترین تپوقی یا بی‌دقتی در چنین اجرایی نه تنها می‌تواند انسجام صحنه را مختل کند بلکه ممکن است دومینو وار کل اثر را از هم بپاشد و ارتباط احساسی مخاطب با روایت را قطع کند. گلچهره سجادیه با تکیه بر تجربه غنی خود ، هر جمله و نگاه را به شاهکاری احساسی تبدیل می‌کند. او با چنان دقتی هر کلمه را ادا می‌کند که گویی تک‌تک آن‌ها بخشی از یک پازل روانی پیچیده هستند.»
از سوی دیگر بهنوش طباطبایی در اجرایی بی‌نقص، میان شکنندگی و خشم کنترل‌شده تعادل برقرار می‌کند و توانسته چنان عمقی به شخصیت خود بدهد که هر حرکت و سکوت او ، پرده‌ای تازه از روانشانسی پیچیده شخصیتش را آشکار کند.
نویسنده این یادداشت در جمع‌بندی نظرات خود درباره بازی این دوبازیگر نوشته :«گلچهره سجادیه و بهنوش طباطبایی با جسارت و ظرافت تمام موفق شده‌اند پیچیدگی‌ها و بار احساسی این نمایش را به بهترین شکل ممکن به مخاطب منتق کنند و اجرایی به نمایش بگذارند که تماشاگر را تا پایان درگیر و محسور نگه می‌دارد.»
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است