ماهنامه صبا
انیمیشن «لیگ ابرحیوانات دی‌سی» به خوبی بچه‌ها را سرگرم می‌کند اما اثری ساده به نظر می‌رسد و چندان سرگرم‌کننده برای کل خانواده نیست.
دی‌سی برای سال‌های متمادی مجموعه‌ای از آثار را بامحوریت فضای تیره و تار دنیای ابرقهرمانی توسعه داد. بدون شک جامعه‌ی هدف این داستان‌ها بزرگسالان محسوب می‌شوند اما کودکان نیز عاشق ابرقهرمانان‌اند و دوست دارند نبردهای فراانسانی پر زرق و برق آن‌ها را در سینما ببینند. بنابراین همین که «لیگ ابرحیوانات دی‌سی» به جای این که فقط در اچ‌بی‌او مکس پخش شود در سینما هم اکران شده در نوع خود یک پیروزی است. جدای از این، دی‌سی در این اثر علاوه بر ابرقهرمانان، بر گروهی از حیوانات بامزه که عناصر مورد علاقه کودکان هستند تمرکز کرده است.
در این انیمیشن، سگ سوپرمن در غیاب خود سوپرمن، با یک گربه پرنده برای جلوگیری از یک جنایت همکاری می‌کند. کارگردانی این انیمیشن را جرد استرن بر عهده دارد که آثاری مانند سالگرد مبارک و تخم‌مرغ‌های سبز و هام را ساخته است. از جمله صداپیشگان این اثر می‌توان به دواین جانسون، کوین هارت، کیت مک‌کینون، جان کرازینسکی، ونسا بایر، کیانو ریوز و بن شوارتز اشاره کرد.
متاسفانه علی‌رغم این که این انیمیشن به خوبی بچه‌ها را سرگرم می‌کند اما اثری ساده به نظر می‌رسد و چندان سرگرم‌کننده نیست که بتواند توجه کل خانواده را به خود جلب کند. صداپیشگان فوق‌العاده هستند و هماهنگی بین کریپتو با صداپیشگی دواین جانسون و ایس با صداپیشگی کوین هارت به ارتقای فیلم کمک می‌کند و نویسندگان، جرد استرن و جان ویتینگتون تمام تلاش خود را می‌کنند تا مدت زمان ۱۰۰ دقیقه‌ای انیمیشن را با بیشترین شوخی‌های ممکن پر کنند. همه این موارد به لیگ ابرحیوانات دی‌سی کمک می‌کنند تا به یک انیمیشن سرگرم‌کننده و خانوادگی تبدیل شود اما این اثر فاقد اصالت است و نمی‌تواند احساسات بیننده را قلقلک دهد.
ایده تمرکز روی تیمی از حیوانات خانگی در نگاه اول واقعا هیجان‌انگیز است، زیرا امکان معرفی شخصیت‌های جدید به دنیای آشنای دی‌سی را فراهم می‌کند. با این حال، لیگ ابرحیوانات دی‌سی با کاوش نکردن خطوط داستانی شخصیت‌های اصلی خود، ناامیدکننده ظاهر می‌شود. در عوض، این فیلم کاملا درباره کریپتو است که یاد می‌گیرد چگونه با دیگران همکاری کند، بنابراین این انیمیشن زمان زیادی را صرف ساختن شخصیت این سگ ابرقهرمان و گذشته او با سوپرمن (با صدای جان کرازینسکی) می‌کند و دوستان فوق‌العاده این حیوان خانگی را نادیده می‌گیرد.
ایس همراه کله‌شق اما عاقل کریپتو است که بالاخره به او می‌آموزد تا روی دیگران حساب کند و از آن‌ها کمک بگیرد. یکی از صحنه‌های فلش‌بک فیلم به او اختصاص دارد که اتفاقا بهترین سکانس فیلم است و اگر با دیدن آن اشک نمی‌ریزید پس از درون مرده‌اید. تنها چیزی که درباره پی‌بی، خوک شکم‌گنده (با صدای ونسا بایر)، مرتون (لاک‌پشت با صدای ناتاشا لیون) و چیپ (سنجاب با صدای دیگو لونا) می‌دانیم این است که آن‌ها نیز از گذشته حیواناتی قهرمان مانند ایس بوده‌اند و همه توسط انسان‌هایی که به دنبال پذیرش حیوان خانگی بوده‌اند پذیرفته نشده‌اند، زیرا بیشتر انسان‌ها فقط به بچه گربه‌ها اهمیت می‌دهند.
شروران فیلم نیز کم و بیش همین‌گونه هستند. لولو، خوکچه هندی بی‌مو (با صدای کیت مک‌کینون)، در واقع یک خط داستانی ریشه‌ای و لایه‌لایه دارد و رفتار او گاهی اوقات عجیب و غریب است. طرح داستان ساده انیمیشن باید ادامه پیدا کند و این تنها در صورتی اتفاق می‌افتد که افراد بد، بد و افراد خوب، خوب بمانند. قطعا باید انطباق فیلم‌نامه با توانایی‌های شناختی کودکان را مد نظر قرار دهیم اما نیازی نیست که کودکان را تا این حد دست کم بگیریم.
موفقیت انیمیشن‌های گذشته مانند زوتوپیا و موآنا ثابت کرده که می‌توانید داستانی پر از شخصیت‌های رنگارنگ داشته باشید و در عین حال انتظارات را زیر و رو کنید. بنابراین حتی در فیلم‌های کودکان نیز می‌توان درباره خطرات جنبه‌های مختلف اخلاقیات صحبت کرد. درعوض، «لیگ ابرحیوانات دی‌سی» تمام اعمال ابرقهرمانان را پوشش می‌دهد و فقط عناصر مربوط به حیوانات خانگی را به فرمول قصه اضافه می‌کند. پس اگر از کلیشه‌های ابرقهرمانی خسته شده‌اید، شاید از این فیلم خوشتان نیاید.
«لیگ ابرحیوانات دی‌سی» هم‌چنین سعی می‌کند از طریق مرتون به عنوان یک لاک‌پشت بددهن و بی‌ادب، دل بزرگسالانی را هم که به همراه کودکان خود به سینما می‌آیند به دست آورد. این ایده روی کاغذ بسیار درخشان است اما سازندگان انگار از زیاده‌روی در نمایش آن می‌ترسند و ما فقط چند کلمه بد و بیراه و چند تکه بامزه می‌شنویم که آن‌ها هم چندان خوب از آب درنمی‌آیند. این فیلم هم‌چنین دارای ارجاعاتی است که سعی می‌کنند کلیشه‌ها را به سخره بگیرند و واضحا برای افرادی طراحی شده‌اند که آثار ابرقهرمانی زیادی تماشا می‌کنند.
این بخش‌ها گهگاه سرگرم‌کننده هستند اما همه ما قبلا این جوک‌ها را شنیده و دیده‌ایم. مگر چند بار باید قهرمانانی را که با انگیزه انتقام مرگ عمویشان اقدامات قهرمانانه انجام می‌دهند مسخره کنیم تا دیگر خنده‌دار نباشد؟ هم‌چنین استفاده خود انیمیشن از استعارات ابرقهرمانی در حالی که آن‌ها را مسخره می‌کند، تا حدودی متناقض است.
اما ناامید‌کننده‌ترین جنبه «لیگ ابرحیوانات دی‌سی» محرک‌سازی و انیمیشن آن است. سبک اسلپ‌استیک اثر به اندازه کافی خوب است و دنیای بصری دلپذیری ایجاد کند اما این انیمیشن در دنیایی که در آن آثاری مانند «میچل و ماشین‌ها» و «مرد عنکبوتی: به درون دنیای عنکبوتی» در حال عبور از مرزهای انیمیشن‌های سه‌بعدی هستند، حرف چندانی برای گفتن ندارد. بدتر از آن، جایی است که در چند لحظه خاص فیلم، انیماتورها از ترکیبی از انیمیشن‌های سه بعدی و دو بعدی برای نمایش خاطرات و تخیلات برخی از شخصیت‌ها استفاده می‌کنند. این لحظات به زیبایی اجرا شده‌اند و ما را به این فکر می‌اندازد که آیا آن‌ها واقعا نمی‌توانستند بیشتر برای ایجاد یک هویت منحصربه‌فرد تلاش کنند.
«لیگ ابرحیوانات دی‌سی» علی رغم ایراداتش، فیلم بدی نیست. بزرگسالانی که بچه‌ها را به سینما می‌برند، اگر توقعاتشان را پایین نگه دارند، هم‌چنان می‌توانند آن را دوست داشته باشند. امروزه که برای درک آخرین نسخه‌های آثار ابرقهرمانی باید معماهای پیچیده‌ای را حل کنیم، لذت بردن از داستانی سرراست در نوع خود طراوت‌بخش است.
با این وجود، آن‌چه که بیش از همه آزاردهنده به نظر می‌رسد پتانسیل ناتمام این انیمیشن است. این اثر با صداپیشگان عالی، شخصیت‌های جالب و سبک هنری جذاب خود، تنها کاری که برای عالی بودن باید انجام می‌داد این بود که بیشتر به عناصر اصیل خود تکیه کند. اما انگار سازندگان به همین که فقط یک داستان رایج ابرقهرمانی ارائه دهند راضی هستند.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است