«یک مسئله خصوصی»؛ یک کوکتل قدیمی سرگرم‌کننده

سریال اسپانیایی «یک مسئله خصوصی» ترکیبی از ژانرهای مختلف در یک کوکتل قدیمی سرگرم‌کننده است.


سریال اسپانیایی «یک مسئله خصوصی» ترکیبی از ژانرهای مختلف (کمدی، عاشقانه، معمایی، اکشن…) در یک کوکتل قدیمی سرگرم‌کننده است. آئورا گاریدو، آنخلا مولینا و ژان رنو در این مجموعه تلویزیونی هشت اپیزودی بازی می‌کنند که رگه‌هایی از داستان‌های کلاسیک‌ معمایی مانند شرلوک هولمز و قصه‌های آگاتا کریستی و پرونده‌هایی مانند قتل جک قاتل را در خود دارد.

شخصیت اصلی «یک مسئله خصوصی» که ۲۳ سپتامبر از سرویس استریم آمازون پرایم پخش شد، مارینا کیروگا (گاریدو)، دختری جسور و بی‌پروا از یک خانواده‌ ثروتمند و جد اندر جد پلیس است که عزم خود را جزم می‌کند تا یک قاتل زنجیره‌ای را در گالیسیا اواسط دهه ۱۹۴۰ به دام بیندازد؛ هرچند تعصبات جنسیتی آن دوران و جایگاه مارینا به‌عنوان یک زن مانعی غیر قابل عبور برای پیوستن به نیروی پلیس است.

در همین حال، مادرش، دونا آسونسیون (مولینا) می‌کوشد او را از خطرات کارآگاه بودن دور نگه دارد. او فقط به دنبال یک شوهر خوب برای مارینا است و هر کاری می‌کند تا دخترش یک زندگی عادی داشته باشد. سریال که تقریباً به‌طور کامل در گالیسیا تصویربرداری شد، یک ستاره بین‌المللی نیز دارد: رنو در نقش هکتور، پیشخدمت وفادار خانواده و دستیار مارینا که در جریان تحقیقات او را همراهی می‌کند.

قهرمانی جلوتر از زمان خود

رنو، مارینا را شخصیتی جلوتر از زمان خود توصیف می‌کند. بازیگر افسانه‌ای فرانسوی که تبار اسپانیایی دارد، می‌گوید: «مارینا در سال ۱۹۴۸ زندگی نمی‌کند، او در ۲۰۲۴ یا ۲۰۲۵ زندگی می‌کند، اما دیگر اهمیت ندارد، همین است ‌که هست. قرار نیست به کسی درس داده شود. تصمیم‌گیری با افکار عمومی است.»

گاریدو می‌گوید برای جان بخشیدن به این قهرمان سرکش و پرشور تا حد زیادی به نقش‌های مورین اوهارا، ملکه تسخیرناپذیر سینمای کلاسیک تکیه کرد. «او شخصیت‌هایی خلق کرد که حداقل در نگاه کودکانه من کمی جالب‌تر بودند، قدرت داشتند، شجاع بودند. من برای خلق مارینا خیلی به او فکر کردم.»

«یک مسئله خصوصی» داستانی مملو از ماجرا، کمدی، اکشن و تعلیق است که در قالب معمایی به سبک تریلرهای کلاسیک مثل شرلوک هولمز، هرکول پوآرو یا تن‌تن منعکس می‌شود. بااین‌حال، گاریدو اذعان می‌کند درحالی‌که شخصیت خود را آماده می‌کرد، یافتن ارجاعات زنانه در این کهن‌الگو برای او آسان نبود. «پیش از شروع تصویربرداری خیلی به این مسئله فکر می‌کردم که مرجعی هست که با آن بزرگ شدم و بتوانم به آن تکیه کنم؟ اما همه آن‌ها مرد بودند.»

بازیگر ۳۳ ساله مادریدی ادامه می‌دهد: «برای شکل دادن شخصیت مارینا چیزهای خاصی پیدا کردم، مثل بخش‌های کوچک در شخصیت‌های زن مختلف، البته نه این که اشاره واضحی به این نوع قهرمانان کنم. باعث شد به اهمیت ارجاعات فکر کنم و این که چقدر خوب است با یک سریال و با چنین شخصیتی بزرگ شوم.»

برای مولینا ۶۷ ساله که او هم متولد مادرید است، بازی در نقش مادر عجیب و غریب و بیش‌ازحد مراقب مارینا نیاز چندانی به جنسیت مرجع نداشت: «مهم نیست که مذکر باشد یا مؤنث. مصادیق به‌طور مساوی در دسترس است.»

مولینا بر اهمیت تاریخ خانوادگی مارینا تأکید می‌کند که نقش کلیدی در مشخص کردن جزئیات او دارد: «این یک حرفه است، درمورد مارینا از بدو تولد می‌آید. او آن را از پدرش به ارث برده‌ است. زن باشد یا نباشد، فرقی نمی‌کند، به او یاد داده‌اند این‌طور زندگی کند.»

مارینا و مادرش از خیلی جهات در نقطه مقابل هم قرار دارند. دونا با کارهای دخترش موافق نیست، اگرچه در ته دل ادعا می‌کند آن‌ها بیشتر از آنچه فکر می‌کنند به هم شباهت دارند. مولینا می‌گوید: «دونا خیلی نگران است اتفاقی برای مارینا بیفتد. او درنهایت باید بین عشق و غرور مادرانه خود تعادل برقرار کند.»

با توجه به نوع شکل‌گیری مارینا به‌عنوان یک شخصیت مدرن در زمینه‌ای محافظه‌کارانه، گاریدو اعتقاد دارد پیام سریال خیلی مهم است؛ می‌تواند باعث افزایش آگاهی شود و بین تماشاگران به‌ویژه زنان بازتاب داشته باشد. او می‌گوید: «این جنبه برای من خیلی مهم بود. مارینا بسیار باوجدان و وفادار به اعتقاداتش است و از گفتن چیزی که در ذهنش می‌گذرد ترسی ندارد.»

گاریدو با تأکید بر ارزش ماجراجویی و سرگرمی که سریال را تعریف می‌کند، از اهمیت روایت قصه نیز آگاه است. «چیزی است که خیلی به آن فکر می‌کنم. داستان‌ها قدرت زیادی در جامعه دارند. چیزی را بازتاب می‌دهند، اما تأثیرگذار هم هستند و به لحاظ سمعی و بصری بسیار قوی هستند. شاید به خاطر نسلی باشد که من به آن تعلق دارم، نسلی که با تلویزیون، با سریال‌ها و فیلم‌های ابرقهرمانی بزرگ شد، اما فکر می‌کنم ما خیلی وقت‌ها از تأثیر زیاد یک داستان و نوع روایت آن بر جامعه آگاه نیستیم.»

گاریدو با اشاره به پیام فمینیستی سریال ادامه می‌دهد: «مهم است بدانیم نماینده چه چیزی هستیم تا هدفمان مشخص باشد. اگر بدانید چیزی که می‌گویید و نوع بیان آن‌ روی شما تأثیر می‌گذارد، حواستان هست از چه واژه‌هایی استفاده می‌کنید، چه چیزهایی را می‌شمارید، چه چیزهایی بیشتر برایتان دارد. از این نظر سریال ما چیزهای خیلی خوبی دارد، دیدگاه‌های کوچک که می‌تواند نحوه بیان داستان آن را تغییر دهد.»

درحالی‌که مادر مارینا ویژگی‌های یک زن قدیمی را دارد، خود او مثل یک دختر عادی در قرن ۲۱ است که در اواسط قرن بیستم به دام افتاده است. گاریدو اعتقاد دارد زنان زیادی در تاریخ این ویژگی را داشته‌اند. «فکر نمی‌کنم فقط یک‌ مورد فعلی باشد. مارینا شخصیتی خیلی آزاد دارد و حرفه‌ای فراتر از چیزی که محیط و جامعه به او می‌گوید. او اجازه نمی‌دهد کسی به او بگوید باید چه کاری انجام دهد. درست است چنین زنانی در آن زمان خیلی زیاد نبودند، اما معنایش این نیست که اصلاً نبودند. به گواه تاریخ زنان زیادی بودند که کاملاً از هنجارهای اجتماعی سرپیچی می‌کردند.»

موتور سریال

هکتور با بازی رنو یکی از شخصیت‌های متمایز سریال است تا حد زیادی به خاطر اظهار نظرهای کنایه‌آمیز و نگرش یک پیشخدمت که او را آرام نگه می‌دارد. رابطه هکتور با مارینا یادآور ارتباط دکتر واتسون و شرلوک هولمز یا آلفرد پنی‌ورث و بروس وین است. درهرحال، رنو به هیچ‌کدام از شخصیت‌های قبلی نگاه نکرد، بلکه هکتور را به شیوه‌ خودش ساخت و این کار را بیشتر از طریق تأکید بر رابطه‌ تقریباً پدر و دختری او و مارینا انجام داد.

بازیگر ۷۴ ساله می‌گوید: «این ارتباط از زمانی که مارینا کوچک بود شروع شد. هکتور پیشخدمت است، کسی که به همه‌چیز گوش می‌دهد، گوشی تلفن را برمی‌دارد، ماشین را می‌راند. وقتی کار را شروع کردم تصویر کاملی از او نداشتم، درنتیجه این شخصیت روزبه‌روز ساخته ‌شد.»

رنو در عین حال از مارینا به‌عنوان «موتور سریال» یاد می‌کند و گاریدو را «یک بازیگر فوق‌العاده حرفه‌ای» می‌داند، اگرچه اعتراف می‌کند بعضی وقت‌ها برای او سخت بود که با همتای جوان خود همراه شود. «مارینا همیشه جلوتر است؛ می‌تواند بیفتد یا به دیوار بخورد و هکتور همیشه پشت سر اوست و تلاش می‌کند مارینا آسیب نبیند. مثل یک رقص است.»

ارزش‌های فنی

یکی دیگر از جنبه‌های غافلگیرکننده «یک مسئله خصوصی» زیبایی‌شناسی، صحنه‌آرایی دقیق و لباس‌های باشکوه سریال است. لباس‌های مارینا به‌خودی‌خود به یک شخصیت می‌ماند و در روند گسترش قهرمان و صحنه‌های اکشن که اتفاقاً نقش زیادی در سریال دارند، خیلی مهم است.

گاریدو با تمجید از پپه ره‌یس، طراح لباس سریال توضیح می‌دهد: «ما یک نقطه شروع داشتیم که سازندگان سریال بر آن تأکید داشتند: این که مارینا هر اپیزود را با لباس‌های عالی شروع کند و آن لباس‌ها هم‌زمان با ادامه داستان از بین بروند یا آسیب ببینند.»

او ادامه می‌دهد: «خیلی خوب است، چون لباس‌های مارینا بر نوع حرکات من تأثیر می‌گذاشت. کمک می‌کرد حرکت این شخصیت را پیدا کنم. مارینا برای دویدن یا پریدن روش خیلی خاصی دارد، اما من نمی‌توانستم آن را به روش دیگری انجام دهم، چون با آن کفش‌های پاشنه‌دار و دامن‌های بلند فقط می‌شد به همان شکل‎ دوید.»

سینما همچنان دغدغه اصلی است

واضح است در سال‌های اخیر به خاطر همه‌گیری کرونا و ظهور سرویس‌های پخش آنلاین، چشم‌انداز سرگرمی‌های سمعی و بصری تا حد زیادی تغییر کرده است. بازیگران اصلی «یک مسئله خصوصی» این را می‌دانند، همان‌طور که از اهمیت سریال‌سازی در این لحظه که مرز آن با سینما در سطح تولید، روایت و مقیاس به‌طور فزاینده‌ای محو شده است، واقف هستند.

برای مولینا چیزی که همیشه باید غلبه داشته باشد کیفیت است. «اگر سریال‌ها کیفیت داشته باشند، عالی است، چون در خانه‌ها خوب به نظر می‌رسند. ما به سطحی رسیده‌ایم که ادامه تولید محتوا و جامعیت دادن به آن برای مخاطبان خانگی خیلی جالب است.»

رنو نیز مدافع استریمینگ است و نظری خلاف دیدگاه قدیمی برخی جشنواره‌ها و فیلمسازان دارد: «من با حرفی که در جشنواره فیلم کن زدند، مخالفم. آن‌ها پرسیدند: “نتفلیکس اینجا چه می‌کند؟” آن‌ها قدرتی دارند که شما هرگز نخواهید داشت و بیشتر از هر کس دیگری پول دارند. امروز شما در خانه‌های خود صفحه‌های نمایش‌ بزرگ و صدای خوب دارید، پس برای خودتان ساندویچ درست می‌کنید و نوشیدنی می‌خورید و راحت فیلم و سریال می‌بینید.»

با وجود درک مزایای سرویس‌ پخش آنلاین، سینما همچنان دغدغه اصلی است. گاریدو اشاره می‌کند: «یک موقعیت خیلی پیچیده است. از یک طرف خیلی مثبت است و امکان انجام کارهای مختلف با ویژگی‌های تکنیکی و داستان‌های مختلف را فراهم می‌کند، از طرف دیگر سینما در وضعیت بسیار مخاطره‌آمیزی قرار دارد.»

رنو این حرف را تائید می‌کند: «تنها چیزی است که من را می‌ترساند. امیدوارم سالن‌های سینما نمیرند، چون هیچ‌چیز مثل این نیست که یک کمدی را در کنار مردم در سالن ببینید و بخندید یا با دیدن چیزی همراه با آدم‌هایی که اطراف شما نشسته‌اند گریه کنید. هیچ‌چیز مثل آن احساس جمعی نیست.»

 

منبع: نماوامگ

انتهای پیام/

کلید واژه:
گروه بندی: اخبار , ویژه ها

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است

× برای درج دیدگاه باید وارد شوید