«نهنگ»؛ بزرگ‌ترین ناامیدی جشنواره ونیز؟

دارن آرونوفسکی همواره فیلمساز پر سر و صدایی بوده و نمایش هر فیلم او واکنش‌های فراوانی را در میان منتقدان ایجاد کرده است. «نهنگ»، تازه‌ترین ساخته آرنوفسکی هم پس از نمایش در جشنواره ونیز شرایط مشابهی را به وجود آورده است.

---

«نهنگ» که فیلمنامه‌اش را ساموئل دی. هانتر با اقتباس از نمایشنامه خودش به همین نام نوشته، داستان مرد میانسالی به نام چارلی (با بازی برندان فریزر) را روایت می‌کند که از معضل چاقی مفرط و بیمارگونه رنج می‌برد. او که مردی درهم‌شکسته است تصمیم می‌گیرد ارتباط ازدست‌رفته با دختر هفده‌ساله‌اش را از نو برقرار کند- ارتباطی که شاید آخرین فرصت رستگاری چارلی باشد.

هر چند «نهنگ» پس از نمایش در جشنواره ونیز با تشویق ایستاده و ۶ دقیقه‌ای حضار روبه‌رو شد (تشویقی که اشک برندان فریزر را هم درآورد) اما مشاهده یادداشت‌های منتقدان نشان می‌دهد که با نظرات یکدستی روبه‌رو نیستیم. شاید بتوان گفت یکی از معدود نکاتی که تقریبا تمام منتقدان سر آن اتفاق نظر دارند، درخشش برندان فریزر در نقش اصلی است. فریزر در جوانی یکی از ستارگان خوش‌چهره سینمای آمریکا بود که او را با بازی در فیلم‌هایی چون «مومیایی» به یاد می‌آوریم و حالا با گریم و چهره‌ای غافلگیرکننده در «نهنگ» ظاهر شده است.

امتیاز فیلم «نهنگ» در وب‌سایت متاکریتیک تاکنون و بر اساس ۱۳ یادداشت ثبت شده، ۷۰ از ۱۰۰ است که نشان‌دهنده یک فیلم خوب (اما نه درخشان) است.

رابی کالین ( منتقد تلگراف) در میان منتقدانی که نظرشان در سایت متاکریتیک ثبت شده، تنها کسی است که به «نهنگ» امتیاز کامل داده است. او انتخاب برندان فریزر را بسیار تعیین‌کننده و تاثیرگذار می‌داند. به عقیده کالین، بخشی از این تاثیرگذاری به خاطر این است که هنوز می‌توانیم چهره دوست‌داشتنی فریزر را زیر این حباب چربی تشخیص دهیم و بخش دیگر به این دلیل است که خود نقش‌آفرینی فریزر به‌گونه‌ای است که حس ترحم ایجاد نمی‌کند: «چارلی او پیچیده، معیوب، بامزه و از طرف دیگر به طور کامل و به شکلی درخشان انسانی است.»

دیوید رونی از هالیوود ریپورتر هم یکی دیگر از طرفداران تازه‌ترین ساخته آرنوفسکی است که اعتقاد دارد فیلم هرگز ریشه‌های تئاتری‌اش را پنهان نمی‌کند اما به کمک لطف و شفقتی که در متن فیلم وجود دارد و لایه‌های درد، ناامیدی، عشق و امید که در اجرای بازیگر اصلی فیلم به چشم می‌خورد از آن ریشه‌ها عبور کرده است. به نوشته رونی، نقش‌آفرینی فریزر ما را وادار می‌کند که از ظاهر هشداردهنده شخصیت فراتر رفته و درون عمیقا تاثیرگذار این مرد درهم‌شکسته را مشاهده کنیم.

اما نظر تعداد دیگری از منتقدان به این اندازه مثبت نیست. اوون گلیبرمن، منتقد ورایتی، اعتقاد دارد برندان فریزر در نقش مردی که به شکل بیمارگونه‌ای چاق است تاثیرگذار ظاهر می‌شود اما تمهیداتی که در این فیلم آرونوفسکی وجود دارند به مانعی بر سر راه آن تبدیل شده‌اند. به عقیده گلیبرمن کارگردان اقتباسی یکپارچه از نمایشنامه ساموئل ال. هانتر ارائه داده اما نمی‌تواند مشکلات نمایشنامه را پشت سر بگذارد. به عنوان مثال، گلیبرمن یکی از مشکلات فیلم را چنین ذکر کرده: «فیلم هر چه جلوتر می‌رود بیشتر با تمهیدات آزاردهنده، مثلا کل بحث دلیل جدایی این‌چنینی این پدر و دختر از یکدیگر، آمیخته می‌شود. ما می‌فهمیم که پس از طلاق چارلی و مری (سامانتا مورتون)، مادر الی، مری حضانت کامل را به دست آورده و چارلی را از الی جدا کرد.

اما هر دوی آنها همواره در همان شهر کوچک زندگی می‌کردند و حتی والدین مجردی که حضانت ندارند هم از نظر قانونی حق دارند فرزندان خود را ببینند. به ما گفته می‌شود که چارلی مشتاق داشتن بچه بود. او تا هشت سالگی دخترش با الی و مادرش زندگی کرد. پس چرا او خیلی ساده… دخترش را رها کرد؟»
همچنین پیتر بردشا از گاردین هم «نهنگ» را فیلمی بی‌روح، اغراق‌شده و تئاتری نامیده و آن را بزرگترین و غافلگیرکننده‌ترین ناامیدی جشواره ونیز تا به امروز دانست. به نوشته او به سختی می‌توان همدلی زیادی با شخصیت اصلی فیلم به دست آورد.

استفانی زاکارک از تایم نظر مثبت‌تری نسبت به فیلم تازه دارن آرنوفسکی دارد اما او هم به طور ویژه نقش‌آفرینی فریزر را ستایش می‌کند. به عقیده او گاهی اوقات یک بازیگر می‌تواند به کاهش نواقص کار کارگردان کمک کند و این کاری است که فریزر در «نهنگ» انجام داده است.

 

منبع:خبرگزاری صبا/ آریا قریشی

انتهای پیام/