ماهنامه صبا
در سیزدهمین شماره از ماهنامه صبا مروری بر مهم‌ترین سریال‌هایی که توانستند نامزدی‌های زیادی در جوایز امی 2022 کسب کنند، شده است.
مروا موسوی در یادداشتی در شماره سیزدهم ماهنامه صبا مروری داشته بر مهم‌ترین سریال‌هایی که توانستند نامزدی‌های زیادی در جوایز امی ۲۰۲۲ کسب کنند. متن کامل این مطلب را می‌توانید در ادامه مطالعه کنید. هفتادوچهارمین مراسم امی، ۲۱ شهریور برگزار خواهد شد.
علاقه‌مندان به مجموعه‌های تلویزیونی و فصل جوایز به خوبی می‌دانند که جوایز امی چه اهمیتی در حوزه تلویزیون دارد؛ تا حدی که آن را «اسکار تلویزیون» می‌نامند و با توجه به افزایش روزافزون مجموعه‌های تلویزیونی و افزایش قابل‌توجه کیفیت بسیاری از این آثار، خیلی‌ها عقیده دارند که اهمیت این جوایز به‌زودی می‌تواند از اسکار هم بیشتر شود. فهرست نامزدهای جوایز امی ۲۰۲۲ عملاً فهرستی از مهم‌ترین مجموعه‌های هر سال است و بنابراین نگاهی به رکوردداران امی امسال می‌تواند فهرستی از سریال‌های مهم برای تماشا را فراهم می‌کند.
رکورددار نامزدی در امی امسال، فصل سوم مجموعه بسیار موفق و تحسین‌شده «وراثت» (Succession) است. دو فصل قبلی «وراثت» هم در امی موفق ظاهر شده بودند. فصل اول این مجموعه دو جایزه امی از جمله بهترین نویسندگی (جرمی استرانگ) را برده بود اما از فصل دوم بود که «وراثت» به‌عنوان یک مجموعه بسیار قدرتمند در فصل جوایز مطرح شد و جوایز امی را درو کرد. هفت جایزه امی از جمله بهترین مجموعه درام، بهترین کارگردانی مجموعه‌های درام، بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین نویسندگی مجموعه‌های درام از جمله موفقیت‌های آن فصل بود.
امسال هم خیلی از کارشناسان اعتقاد دارند که فصل سوم «وراثت» را باید بخت اصلی دریافت جوایز اصلی امی دانست. فصل سوم «وراثت» مجموعاً با ۲۵ نامزدی، رکورددار نامزدی در جوایز امی ۲۰۲۲ است که از میان این نامزدی‌ها، ۱۲ نامزدی در رشته‌های اصلی بوده است که به شرح زیر است: بهترین مجموعه درام، دو نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش اول مرد مجموعه‌های درام (جرمی استرانگ و برایان کاکس)، سه نامزدی در رشته بهترین کارگردانی مجموعه‌های درام برای سه کارگردان مختلف اپیزودهای این مجموعه، سه نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد مجموعه‌های درام (نیکولاس براون، کیه‌ران کالکین، متیو مک‌فایدن)، دو نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن مجموعه‌های درام (جی. اسمیت کامرون و سارا اسنوک)، نامزدی در رشته بهترین نویسندگی مجموعه‌های درام (جرمی استرانگ). ۱۳ نامزدی هم در رشته‌های فنی به دست آمده است.
مجموعه «وراثت» یا «جانشینی» که می‌توان آن را در دسته آثار کمدی-درام قرار داد، داستان خانواده از هم پاشیده‌ای را به تصویر می‌کشد که مالک یک امپراتوری رسانه‌ای هستند و با توجه به وضعیت نامشخص سلامت پدر خانواده، با یکدیگر دچار کشمکشی برای کنترل شرکت شده‌اند.
فصل سوم مجموعه با استقبال گسترده منتقدان روبه‌رو شده. در راتن تومیتوز ۹۷ نظرات در مورد سریال مثبت بوده و منتقدان اعتقاد دارند مخاطبانی که از فصل‌های قبل طرفدار «وراثت» بوده‌اند، از تماشای فرم انفجاری فصل سوم به‌شکل خوشایندی غافلگیر خواهند شد؛ حتی اگر واقع‌گرایی سریال در برخی از موارد بیش‌ازحد به نظر برسد. در متاکریتیک هم میانگین نقدهای ثبت‌شده بر این سریال نشان‌دهنده امتیاز بسیار بالای ۹۲ از ۱۰۰ است. در مقام مقایسه، فصل‌های اول و دوم وراثت در متاکریتیک به‌ترتیب امتیاز ۷۰ و ۸۹ را دریافت کرده بودند.
با این میزان تحسین، اصلاً عجیب نیست اگر «وراثت» امسال هم جوایز امی را درو کند.
اما دومین مجموعه موفق امی امسال، یک مجموعه کوتاه است: مجموعه‌ای با نام «نیلوفر سفید» (The White Lotus) که در یازده رشته نامزد جایزه شده و در میان مجموعه‌های کوتاه رکورددار است. شاید جالب‌ترین نکته در میان نامزدی‌های «نیلوفر سفید» این باشد که از بین ۷ نامزد جایزه امی بهترین بازیگر نقش مکمل مجموعه‌های کوتاه یا فیلم‌های تلویزیونی، ۵ نامزد از این مجموعه انتخاب شده‌اند! علاوه بر آن، نامزدی در رشته بهترین مجموعه کوتاه، سه نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مجموعه‌های کوتاه یا فیلم‌های تلویزیونی، و دو نامزدی برای مایک وایت برای کارگردانی و نگارش این مجموعه، از دیگر دستاوردهای «نیلوفر سفید» محسوب می‌شوند.
«نیلوفر سفید» ماجرای گروهی از توریست‌های ثروتمند است که برای تعطیلات به هتلی به نام «نیلوفر سفید» می‌آیند. به‌نظر می‌رسد تعطیلاتی آرام و پر از خوشی در انتظار آنان است اما اوضاع اصلاً مطابق انتظار این توریست‌ها پیش نمی‌رود تا این‌که در همان اوایل کار متوجه فاجعه‌ای می‌شویم که در این حین اتفاق افتاده است.
برگ برنده «نیلوفر سفید» را می‌توان پردازش شخصیت‌ها و روابط آن‌ها دانست. این مجموعه به تک‌تک شخصیت‌ها نزدیک شده و دغدغه‌ها و مشکلات هر کدام از آن‌ها را نشان می‌دهد. نتیجه، خلق شخصیت‌های پیچیده‌ای است که نمی‌توان آن‌ها را در یک خط توصیف یا قضاوت کرد. خرده‌ماجراهایی که قرار است داستان اصلی را پیش ببرند به‌شکلی ماهرانه در هم تنیده شده‌اند و در کنار هم دارند نقدی را به نظام سرمایه‌داری وارد می‌کنند.
«نیلوفر سفید» در سایت راتن تومیتوز ۸۸ درصد نظر مثبت دریافت کرده و امتیاز مجموعه در سایت متاکریتیک هم ۸۲ از ۱۰۰ است؛ امتیازی که نشان‌دهنده ستایش عمومی از این مجموعه است.
در میان مجموعه‌های کمدی هم فصل دوم سریال تحسین‌شده «تد لاسو» (Ted Lasso) رکورددار نامزدی در امی ۲۰۲۲ است. این مجموعه در رشته‌های اصلی ده نامزدی به‌دست آورده است. این در حالی است که فصل اول هم حسابی موفق ظاهر شد و چهار جایزه امی را در رشته‌های اصلی دریافت کرد: بهترین مجموعه کمدی، بهترین بازیگر نقش اول مرد مجموعه کمدی (جیسون سودیکیس)، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد مجموعه کمدی (برت گلدستین) و بهترین بازیگر نقش مکمل زن مجموعه کمدی (هانا ودینگهام).
تمام برندگان سال گذشته این سریال، امسال هم نامزد امی شده‌اند. از ده نامزدی «تد لاسو» در امی امسال، سه نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و سه نامزدی هم در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن است. به این ۶ مورد، چهار نامزدی دیگر را هم در رشته‌های بهترین مجموعه کمدی، بهترین بازیگر نقش اصلی مرد، بهترین کارگردانی و بهترین نویسندگی مجموعه کمدی اضافه کنید.
مجموعه کمدی-درام «تد لاسو» (که فصل اول آن در سال ۲۰۲۰ پخش شد) داستان مالک یک باشگاه لیگ برتری فوتبال انگلیس را روایت می‌کند که برای انتقام از همسر سابقش (که عاشق این تیم است) تصمیم می‌گیرد یک مربی فوتبال کالج به نام تد لاسو (که هیچ تجربه‌ای در فوتبال حرفه‌ای ندارد) را به‌عنوان سرمربی تیم انتخاب کند تا شاهد سقوط تیم باشد. اما پشتکار، شخصیت و حس شوخ‌طبعی تد به‌تدریج تمام موانع را به چالش می‌کشد.
استقبال منتقدان و مخاطبان جدی تلویزیون از فصل دوم «تد لاسو» حتی از فصل اول هم بیشتر بود. فصل دوم این مجموعه در وب‌سایت راتن تومیتوز ۹۷ درصد رأی مثبت نویسندگان را به دست آورده (این عدد برای فصل اول ۹۲ درصد بود) و در متاکریتیک هم امتیاز ۸۵ را از ۱۰۰ بر اساس ۳۵ ریویوی نوشته‌شده توسط منتقدان کسب کرده است (فصل اول امتیاز ۷۱ را از این وب‌سایت به دست آورده بود). نکته‌ای که برخی از منتقدان در مورد برتری فصل دوم نسبت به فصل قبل مورد اشاره قرار داده‌اند، عمق یافتن داستان است. شاید بار کمیک فصل دوم اندکی نسبت به فصل قبل کاهش یافته باشد اما در عوض به روابط شخصیت‌ها و مسائل شخصی هر کدام توجه بیشتری شده و همین امر، به یکی از مهم‌ترین برگ‌های برنده فصل دوم «تد لاسو» تبدیل شده است.
یکی دیگر از آثار مطرح امی امسال، مجموعه «دوپسیک» (Dopesick) است. این مجموعه در بخش‌های اصلی مربوط به مجموعه‌های کوتاه، ۹ نامزدی را به دست آورده تا بعد از سه مجموعه ذکرشده، در رتبه چهارم بیشترین تعداد نامزدی در بخش‌های اصلی امی امسال قرار بگیرد. این نامزدی‌ها شامل موارد زیر است: بهترین مجموعه کوتاه، بهترین بازیگر نقش اصلی مرد در یک مجموعه کوتاه یا فیلم تلویزیونی (مایکل کیتون)، سه نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در مجموعه‌های کوتاه یا فیلم‌های تلویزیونی (ویل پوتلر، پیتر اسکارسگارد و مایکل اشتالبرگ)، دو نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل زن در مجموعه‌های کوتاه یا فیلم‌های تلویزیونی (کیتلین دِوِر و مِیر وینینگهام)، کارگردانی و نویسندگی مجموعه‌های کوتاه یا فیلم‌های تلویزیونی. کارشناسان به‌خصوص شانس مایکل کیتون را برای دریافت جایزه بسیار بالا قلمداد می‌کنند. کیتون پیش از این برای بازی در این مجموعه کوتاه جوایز بهترین بازیگر نقش اصلی مرد مجموعه‌های کوتاه را از جوایز گلدن‌گلوب و انجمن بازیگران دریافت کرده است (این مجموعه در اکتبر ۲۰۲۱ پخش شده است).
مجموعه کوتاه «دوپسیک» که در ژانر درام قرار می‌گیرد، داستانی تکان‌دهنده را در مورد اعتیاد به مواد افیونی روایت می‌کند. این مجموعه نشان می‌دهد که چطور برخی از شرکت‌های دارویی در آمریکا برای منافع خودشان مردم را به سمت شکلی از اعتیاد پیش می‌برند. با این خط داستانی، می‌توان «دوپسیک» را در جمع مجموعه‌های معتبری قرار داد که سویه تاریک سرمایه‌داری را به تصویر می‌کشند. آن‌چه به‌طور ویژه‌ای در این مجموعه کوتاه مطرح می‌شود این است که چگونه رؤسای حریص و نمایندگان طماع فروش توانستند نیت خیر پزشکان را در سراسر کشور به‌نفع امیال پلید خود مورد سوءاستفاده قرار دهند.
۸۸ درصد نظرات منتقدان در مورد «دوپسیک» در وب‌سایت راتن تومیتوز مثبت بوده که آمار بسیار خوبی به شمار می‌رود. به‌طور کلی می‌توان نظر منتقدان را چنین جمع‌بندی کرد که هرچند این مجموعه ۸ قسمتی در مواردی زیر بار موضوع سنگین خود کمر خم می‌کند اما بازی‌های قدرتمند مایکل کیتون و کیتلین دوور در کنار رویکرد به‌شدت همدلانه مجموعه نسبت به افراد واقعی که تحت تأثیر بحران مواد افیونی قرار گرفته‌اند، منجر به خلق درامی دلخراش و تکان‌دهنده شده است. جدا از بازی بازیگران و به‌خصوص ستایش همه‌جانبه از درخشش شگفت‌انگیز مایکل کیتون بزرگ، منتقدان به مواردی چون توانایی فیلمنامه‌نویسان در ارائه فشرده و کپسولی خطوط مختلف داستانی و کارگردانی سطح بالای کار هم اشاره کرده‌اند. امتیاز «دوپسیک» در وب‌سایت متاکریتیک ۶۸ از ۱۰۰ است که البته امتیاز درخشانی به‌شمار نمی‌رود اما نشان‌دهنده استقبال کم‌وبیش خوب منتقدان از این مجموعه کوتاه است.
بعد از مجموعه‌های ذکرشده، سه مجموعه با ۷ نامزدی در رشته‌های اصلی در جمع نامزدهای جوایز امی امسال خوش درخشیده‌اند. از میان این سه مجموعه، دو تا («بری»/ Barry و «جداسازی»/ Severance) در مطلب تلویزیون جهان در شماره ۱۲ ماهنامه صبا معرفی شده‌اند که پیشنهاد می‌کنیم آن مطلب را مطالعه کنید.
اما اغراق نیست اگر مجموعه سوم را یکی از بزرگ‌ترین پدیده‌های فرهنگی سال گذشته بنامیم. مجموعه کره‌ای «بازی مرکب» یا همان «اسکویید گیم» (Squid Game) خودمان، در ادامه موفقیت‌های حیرت‌انگیزش حالا نامزد ۱۴ جایزه امی شده که از این میان ۷ نامزدی در رشته‌های اصلی بوده است: بهترین مجموعه درام، بهترین کارگردانی مجموعه درام، بهترین فیلمنامه مجموعه درام، بهترین بازیگر نقش اصلی مرد مجموعه درام (لی جونگ جائه)، دو نامزدی در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد مجموعه‌های درام (پارک هائه سو و او یئونگ سو) و بهترین بازیگر نقش مکمل زن مجموعه‌های درام (جونگ هو یئون). با توجه به عملکرد «بازی مرکب» در جوایز مهم، به‌نظر می‌رسد که این مجموعه به‌خصوص در زمینه بازیگری شانس دریافت لااقل یک جایزه را دارد. او یئونگ سو پیش از این برای بازی در این مجموعه جایزه گلدن‌گلوب دریافت کرده و لی جونگ جائه و جونگ هو یئون هم جوایز بهترین بازیگران مرد و زن مجموعه‌های درام را در جوایز انجمن بازیگران آمریکا دریافت کرده‌اند. بنابراین اصلاً شگفت‌زده نمی‌شویم اگر «بازی مرکب» در شب اهدای جوایز امی هم موفق عمل کند.
در مورد خود مجموعه هم آن‌قدر در طول این ماه‌ها بحث درگرفته که بعید است تعقیب‌کنندگان جدی مجموعه‌های تلویزیونی با بخشی از این نظرات مواجه نشده باشند. شاید بتوان یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌های «بازی مرکب» را جسارت هوانگ دونگ هیوک (خالق، نویسنده و کارگردان مجموعه) در رجوع به شکل خالص و، حتی شاید بتوان گفت بدوی، الگوی همیشه‌محبوب «نزاع برای بقا» دانست. «بازی مرکب» از آن دست آثاری است که نشان می‌دهند بازگشت به کهن‌الگوها چه قابلیت فراوانی برای جلب نظر عموم مخاطبان دارد. سر و شکل شبه‌اپیزودیک کار (هر کدام از مراحل این بازی مرگبار گرچه حلقه‌ای از یک زنجیره بزرگ‌تر محسوب می‌شوند اما جذابیت‌های ویژه خودشان را دارند) عامل دیگری است که به جذابیت «بازی مرکب» کمک کرده است: هم باعث می‌شود که مجموعه تقریباً هرگز از نفس نیافتد و هم کنجکاوی و عطش تماشاگر را برای مواجهه با مراحل بعد زنده نگاه می‌دارد.
این در حالی است که اگر بخواهیم از این مرحله فراتر رویم، با مجموعه‌ای پر از ابهام (اگر نگوییم ایراد) روبه‌رو می‌شویم. درست است که قرار است فصل بعدی این مجموعه هم ساخته شود و در چنین شرایطی بی‌پاسخ ماندن برخی از سؤالات اصلاً عجیب نیست اما ابهاماتی که در پایان فصل اول «بازی مرکب» باقی می‌مانند در مواردی به‌سختی قابلیت توجیه دارند. شعارهای ضد سرمایه‌داری «بازی مرکب» خیلی وقت‌ها به‌شکلی کاملاً شعاری و سطحی مطرح می‌شوند و دو خط اصلی داستانی هم به‌شکل مناسبی به هم متصل نمی‌شوند. در مواردی به‌نظر می‌رسد پیچش‌های داستانی چندان قانع‌کننده نیستند و بیشتر برای ایجاد یک شوک قوی لحظه‌ای طراحی شده‌اند. اما به‌نظر می‌رسد این ابهامات و ایرادات نه برای طرفداران پرشمار «بازی مرکب» اهمیتی دارد و نه برای داوران جوایز معتبر تلویزیونی.
اما حالا که در مورد موفق‌ترین مجموعه‌های حاضر در جوایز امی امسال اشاره کردیم، جا دارد که به یک اثر نادیده گرفته شده هم اشاره کنیم. پیش از اعلام نامزدها، خیلی‌ها فکر می‌کردند که مجموعه کوتاه «صحنه‌هایی از یک ازدواج» یکی از اصلی‌ترین بخت‌های نامزدی جوایز اصلی در رشته‌های مرتبط با مجموعه‌های کوتاه باشد. اما در عین ناباوری از این مجموعه تنها یک نفر نامزد جایزه امی شد و آن فرد هم اسکار آیزاک بود که در رشته بهترین بازیگر نقش اصلی مرد نامزدی امی را کسب کرد. حتی جسیکا چستین هم برای بازی تحسین‌شده‌اش در نقش اصلی زن این مجموعه کوتاه فرصت نامزدی را به دست نیاورد.
«صحنه‌هایی از یک ازدواج» که بازسازی یک مجموعه کوتاه سوئدی (محصول ۱۹۷۳) به کارگردانی اینگمار برگمان بزرگ است، بر زندگی زوج‌های معاصر آمریکایی تمرکز دارد و تصویری عمیق از بحران‌های مختلف زندگی مشترک به دست می‌دهد. این مجموعه در وب‌سایت راتن تومیتوز ۸۱ درصد نظر مثبت دریافت کرده است. هر چند گروهی از منتقدان رویکرد کاملاً مستقیم سریال برای بیان مواضعش را در مواردی مورد انتقاد قرار دادند، اما به‌خصوص شیمی دو بازیگر اصلی و هنری که در بازی از خود نشان می‌دهند خصوصیتی است که تقریباً تمام منتقدان در موردش متفق‌القول بوده‌اند. همین توجه، نامزد نشدن جسیکا چستین را عجیب‌تر جلوه می‌دهد. در وب‌سایت متاکریتیک هم امتیاز ۷۰ از ۱۰۰ به «صحنه‌هایی از یک ازدواج» تعلق گرفته است.
از سوی دیگر، توجه به مجموعه کوتاه «پم و تامی» از دیگر نکات جالب امی امسال تلقی شده است. هر چند این مجموعه که داستانش در مورد دوران پرآشوب زندگی مشترک پاملا اندرسون و تامی لی در دهه ۹۰ است در مجموع با استقبال منتقدان روبه‌رو شد اما سر و شکل مجموعه که بیشتر شبیه آثار رده ب بود، موفقیت این مجموعه را در امی امسال تا حدی غافلگیرکننده جلوه می‌دهد. «پم و تامی» در چهار رشته نامزد دریافت امی در بخش مجموعه‌های کوتاه شده است: بهترین مجموعه، بهترین بازیگر نقش اصلی مرد (سباستین استن)، بهترین بازیگر نقش اصلی زن (لیلی جیمز) و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (سث روگن).
انتهای پیام/
There are no comments yet