ماهنامه صبا
نمایش مجموعه «بی نشان» با واکنش‌های مختلفی از سوی اهالی رسانه مواجه شده است که دو اظهارنظر کاملاً متفاوت را در مورد این مجموعه در ادامه خواهید خواند.
«بی‌نشان» یکی از مجموعه‌های مهمی است که پخش آن به‌تازگی از تلویزیون آغاز شده است. این سریال سی قسمتی به کارگردانی راما قویدل و با بازی بازیگرانی چون پرویز فلاحی‌پور، نیوشا ضیغمی، قاسم زارع، مجید واشقانی، مریم کاویانی، اکبر رحمتی، کاظم هژیرآزاد، رضا ایرانمنش، اتابک نادری و رضا توکلی از شبکه سه سیما پخش می‌شود. نمایش این مجموعه با واکنش‌های مختلفی از سوی اهالی رسانه مواجه شده است. در ادامه، دو اظهارنظر کاملاً متفاوت را در مورد این مجموعه خواهید خواند.
جبار آذین، منتقد و مدرس سینما، در روزنامه جام‌جم به «بی‌نشان» پرداخت و کار راما قویدل را چنین ستایش کرد: «مجموعه تلویزیونی «بی‌نشان»، ساخته هنرمندانه راما قویدل، کارگردان توانای سینما و تلویزیون که آثار موفقی مانند «سکوت خدا»، «گمشده»، «چاقی»، «دیوار شیشه‌ای» و «ایلدا» را درکارنامه هنری خود دارد، یک اثر خوش‌ساخت اجتماعی است. ملودرام اجتماعی «بی‌نشان» که نشان‌های فراوان در نگارش خوب فیلمنامه و ساختار هنری، مضمون‌پردازی، داستان‌سازی، بازی‌های مقبول و یکدست هنرمندان حرفهای و جوانان مستعد، کارگردانی متفکرانه و جذابیت‌های نمایشی و بصری دارد، از زوایای متعهدانه و آسیب‌شناسانه و هدفمند به بازگویی و بازنمایی برخی رویدادهای اجتماعی و اقتصادی نظر دوخته است.
«بی‌نشان»، افزون بر رعایت مؤلفه‌ها و شاخصه‌های هنری در چینش مضامین و محتوای برگرفته از واقعیت‌‌های جامعه، در قالب‌های تماشایی و تأثیرگذار و ایجاد کشمکش‌ها و چالش‌های دراماتیک در نوشتار و تصویر و بهره‌گیری از عناصر سرگرم‌ساز، جهت همراهی و پیگیری مخاطب با شخصیت‌های باورپذیر و فرازوفرودهای داستان پرکشش سریال، هدف آگاهی‌بخشی و روشنگری اجتماعی را هم با نگرش انتقادی و واقع‌گرا به رخدادهای اقتصادی، با حضور پایمردانه و جسورانه یک رسانه متعهد دنبال می‌کند. با آن‌که «بی‌نشان» به علت نوع داستان، پرداخت و گوناگونی و ابعاد گسترده رویدادهای تلخ‌وشیرین اقتصادی جامعه و جریان‌های سالم و ناسالمی که در این عرصه، حیات و بقای اقتصادی کشور را در اختیار دارند، ورودی همه‌جانبه به این مهم ندارد، ولی با ارائه خلاق نشان‌هایی برای معرفی بی‌نشان‌ها به جامعه و ایجاد تفکر و همدلی اجتماعی، گام‌هایی رو به جلو برداشته است. حرکت روشنگرانه و شجاعانه شهاب رسانه‌ای از بطن خانواده و جامعه آغاز شده و معضلات اقتصاد کشور و تأثیرات آن بر زندگی مردم را آسیب‌شناسی می‌کند تا شاید از درون جدال ارزش‌ها با ضدارزش‌ها، راه‌هایی برای رشد و شکوفایی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، فراروی مخاطب قرارگیرد. «بی‌نشان»، مجموعه‌ای تماشایی، بامحتوا و به‌یادماندنی است.»
با این وجود، مطلبی که در روزنامه هفت صبح منتشر شد، نشان‌دهنده دیدگاهی متفاوت و منفی نسبت به سریال بود. در این مطلب چنین آمده است:
«جمعه شب پخش سریال «بی‌نشان» در شبکه سه شروع شد؛ سریالی که در همان گام نخست تکلیف خود را روشن کرد و نشان داد قرار است سراغ موضوع مبارزه با مفاسد اقتصادی برود.
منظر اول: محتوا| داستان «بی‌نشان» با محور اتفاقات زندگی شخصی و حرفهای یک خبرنگار (پرویز فلاحی‌پور) می‌گذرد. خواهرزاده‌اش نیز یک پاپاراتزی است که در فضای مجازی فعالیت دارد و هم و غم او تلاش برای افشاگری پشت پرده زندگی سلبریتی‌ها‌ست. این چند خط احتمالاً شما را برای تماشای «بی‌نشان» قلقلک می‌دهد اما حیف که این ایده قوام نیافته و تبدیل به اثری جذاب نشده است.
سریال پر است از حرفهای شعاری و گل‌درشت و البته بیات. به سیاق سریال‌های تلویزیونی با یک خانواده سفید مواجهیم که همه اعضا با هم خوب هستند و در راه درست قدم برمی‌دارند. مادر خانواده (مریم کاویانی) زنی سنتی است، آرام حرف می‌زند و مدام به فکر رتق و فتق امور خانواده است… پدر خانواده (فلاحی‌پور) پرچم مبارزه با فساد دست گرفته و در صحبت با خواهرزاده‌اش از مسئولان و چهره‌هایی می‌گوید که با رانت صاحب ثروت شده‌اند…
منظر دوم: ساختار| احتمالاً در روزهای آینده ویدئوهایی در فضای مجازی منتشر شود که حاوی چنین کپشن‌هایی است: «کنایه سریال «بی‌نشان» به اصحاب قدرت». واقعیت اما این است که پیش‌تر در خود تلویزیون و نیز شبکه خانگی سریال‌هایی پخش شدند که نقدی اصولی به مفاسد اقتصادی داشتند. رمز موفقیت آثاری مثل «آقازاده» روایت قصه به شکل معقول و با ساختاری جذاب است. «بی‌نشان» اما در گام نخست قلاب محکمی برای گیر انداختن مخاطب نداشت.
با دیالوگ صرف نمی‌توان به بیننده عمق فاجعه را فهماند. این‌که فلانی با رانت صاحب ثروت میلیاردی شده را باید مخاطب با چشم خود ببیند. حتماً در تلویزیون معذوریت و خط قرمزها پررنگ است اما سازندگان باید تمهیدات نمایشی برای ارائه محتوای مورد نظر داشته باشند. این اتفاق در «بی‌نشان» رخ نداده و بدتر این‌که بازی بازیگران هم بر ضعف آن دامن زده. از‌جمله شخصیت غیرقابل باور پرویز فلاحی‌پور که مخاطب با او و دغدغه‌هایش همراه نمی‌شود.»
انتهای پیام/
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است