«شادروان»؛ محفلی برای هنرنمایی بازیگران

«شادروان» بیش از هر چیز محفل هنرنمایی بازیگرانش است به طوری که سینا مهراد و بهرنگ علوی شاید بهترین نقش‌آفرینی کارنامه خود را اجرا می‌کنند و سه بازیگر زن این فیلم نیز همگی نمونه‌ای از بهترین بازی‌های کارنامه خود را ارائه داده‌اند.

---

«شادروان» بیش از هر چیز محفل هنرنمایی بازیگرانش است. سینا مهراد و بهرنگ علوی شاید بهترین نقش‌آفرینی کارنامه خود را اجرا می‌کنند و از سوی دیگر سه بازیگر زن این فیلم یعنی نازنین بیاتی، گلاره عباسی و رویا تیموریان همگی نمونه‌ای از بهترین بازی‌های کارنامه خود را ارائه داده‌اند. به جرأت می‌توان گفت کیفیت بازی‌ها از خود فیلم جلوتر است و بار اصلی جذابیت اثر را به دوش می‌کشد.

اجرای سینا مهراد در «شادروان» مخصوصاً پس از دو سریال پر مخاطب «پدر» و «آقازاده» که می‌توانست او را در نقش جوانی مذهبی و درستکار دچار تکرار کند، برایش نجات‌بخش بوده و توانسته ابعاد متفاوتی از توانایی‌های این بازیگر را به نمایش بگذارد. نازنین بیاتی هم ریزه‌کاری‌ها و جزئیاتی در نقش‌آفرینی خود در «شادروان» ارائه داده که در هیچ یک از آثار قبلیش سراغ نداشتیم. حفظ موقعیت کاراکتر در مرز درام و کمدی و بازی کنترل‌شده نازنین بیاتی در اکثر سکانس‌هایی که حضور دارد حکایت از بلوغ و پختگی یک بازیگر جوان دارد که تحسین برانگیز است.

بهرنگ علوی نیز شاید برای اولین بار در نقشی که چندین سال از سن واقعی خودش بزرگ‌تر بوده در نقش یک مرد مسن با ویژگی‌های ظاهری خاص توانسته با یک اجرای تیپیکال و بامزه بار اصلی کمدی اثر را به دوش بکشد. همچنین شاهد دو اجرای سطح بالا از گلاره عباسی و رویا تیموریان هستیم که در ادامه نقش‌آفرینی‌های موفقشان توانسته‌اند اجرای قابل‌توجهی در فیلم «شادروان» ارائه دهند.

گلاره عباسی پیش از این توانایی خود را در اجرای نقش‌های سخت با گویش‌ها و گریم‌های سنگین به اثبات رسانده بود و حالا در فیلم «شادروان» ریسک ایفای نقش یک دختر افغان را پذیرفته و مخصوصاً با اجرایش در پایان‌بندی فیلم که تا حد زیادی نیز به کیفیت بازی او وابسته است، توانسته بازی قابل قبولی را ارائه دهد. در نهایت باید از حضور رویا تیموریان بگوییم. از آن نمونه بازیگران همه فن حریف سینمای ایران که مخصوصاً در بیست سال گذشته نقش انواع زنان و مادران تیپیکال ایرانی را بر پرده سینماها آورده است.

از زن سنتی فیلم «سنتوری» تا مادر تندخو «خانه دختر» گرفته تا مدیر سیستماتیک «زندان زنان» و زن مدرن «کافه ستاره» همگی بخشی از حافظه تاریخی مخاطبان سینما از این بازیگر توانا است. حالا در فیلم «شادروان» با کیفیت تازه‌ای از توانایی اجرای تیپیکال بازی او آشنا می‌شویم که در عین نزدیکی به همان مادر سنتی ایرانی، جزئیات کمیک دقیق و درخشانی را به کارش افزوده که نقش او را به یکی از جذاب‌ترین کاراکترهای فیلم «شادروان» تبدیل کرده است.

متن کامل این نقد بر فیلم «شادروان» به قلم محسن شرف‌الدین به زودی در ماهنامه «صبا» منتشر خواهد شد.

 

انتهای پیام/