ماهنامه صبا
مستند «فرشته‌ها نمی‌میرند» زیست انسان و روابط عاطفی را در بحران به تصویر کشیده است؛ در زیر بمباران. و تصاویر به حدی مستند هستند که انگار در همان جا حضور داری و اشک‌ها و بهت‌ها را از نزدیک تماشا می‌کنی.
مستند «فرشته‌ها نمی‌میرند» زیست انسان و روابط عاطفی را در بحران به تصویر کشیده است؛ در زیر بمباران. و تصاویر به حدی مستند هستند که انگار در همان جا حضور داری و اشک‌ها و بهت‌ها را از نزدیک تماشا می‌کنی.
محمدرضا ابوالحسنی کارگردان مستند فرشته‌ها نمی‌میرند در گفتگو با صبا درباره این مستند می‌گوید: به طور خاص، این مستند از زاویه اجتماعی و انسانی به بررسی شرایط غزه در ۱۵ ماه پس از شروع جنگ می‌پردازد.
تاکید این کارگردان بر نمایش مستند بحران در غزه به دور از واژگان و خبرسازی‌ها قابل تامل است. او می‌گوید: در ایران مردم با رسانه‌ها در ارتباط هستند و در جریان اخبار مربوط به فلسطین قرار دارند، اما ارتباط انسانی و عاطفی به اندازه کافی برقرار نشده است. این احساس باعث شد که تصمیم بگیریم مستندی بسازیم که ابعاد انسانی بحران غزه را برای مردم ایران روشن کند.
دوربین بلافاصله پس از بمباران به صحنه می‌رسد. مخاطب هم با همین دوربین به خانه‌های ویران شده و آوار برجا مانده از آن پا می‌گذارد. هیچ چیز ساختگی نیست. دوربین سراغ مردی می‌رود که به چارچوب فرو ریخته خانه تکیه داده است و به دوردست نگاه می‌کند، می‌پرسد: کسی را از دست داده‌ای؟ و پاسخ شکه کننده است. صدا با نهایت آرامش و بهت می‌گوید: دخترم، دو پسرم و همسرم.
«بهت» نهایت اندوه است که مرد را در خود فرو برده است. یا زنی حیران که در محاصره مردان تقلا می‌کند خودش را به آوار برساند و فرزندش را بیرون بکشد… و نمی‌گذارند.
فرشته‌ها نمی‌میرند تصویر بکر غزه است، مرگ کودکانی که از زیرآوارها بیرون کشیده می‌شوند و اندوه و بهتی که روی تمام صورت‌ها نشسته است. اما چیزی که این فیلم را از مستندبودگی خارج می‌کند، نریشن ساختگی آن است.
نریشن این مستند، طولانی، ادبی، و گاه شعاری است و صدای مریلا زارعی هم نه تنها قوتی برای آن به حساب نمی‌آید که از رمق آن کاسته است.
منبع: ماهنامه صبا
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است