ماهنامه صبا
فیلم سینمایی «حرکت ناگهانی ممنوع» یک درام جنایی به کارگردانی استیون سودربرگ است.
فیلم سینمایی «حرکت ناگهانی ممنوع» یک درام جنایی به کارگردانی استیون سودربرگ است. فیلم بازیگران شناخته‌‌شده‌ای همچون دان چیدل، بنیسیو دل تورو، ایمی سایمتز و مت دیمون را به خدمت گرفته و یک داستان جنایی پرپیچ‌‌وخم را روایت می‌کند.
«حرکت ناگهانی ممنوع» اولین‌بار اواخر خردادماه در جشنواره فیلم ترایبکا به نمایش درآمد و با توجه به اینکه محصول استودیوی برادران وارنر است، ۱۰ تیرماه از طریق شبکه HBO مکس پخش شد. نگاه منتقدان به فیلم سینمایی حرکت ناگهانی ممنوع مثبت بوده و قالب نقدها رضایت آن‌ها را از فیلم بازتاب داده‌اند.
بیشتر نقدها تأکید کرده‌اند که فیلم به آثار جنایی دهه ۱۹۵۰ شباهت دارد و به نوعی قصد زنده کردن فضای آن نوع فیلم‌ها را دارد. عموما منتقدان حتی آن دسته که فیلم را نپسندیده‌اند تماشای آن را سرگرم‌کننده دانسته‌اند اما تفاوت اینجاست که هواداران فیلم علاوه بر سرگرم‌کنندگی و لذت تماشای اولیه فیلم آن را تأثیرگذار و خلاقانه هم می‌دانند در حالی که مخالفان فیلم که کم‌تعدادترند آن را فیلمی با تأثیرات بسیار زودگذر و فاقد عمق ارزیابی کرده‌اند.
در نقدی که در اسکرین دیلی منتشر شده تیم گریرسون درباره فیلم نوشته است : بهتر است زیاد توجه‌امان را صرف هزارتوی پیچیده طرح داستانی جدیدترین اثر استیون سودربرگ نکنیم؛ هزارتویی که یک داستان سرقت به ظاهر سرراست را به یک فیلم نوار برانگیزاننده‌ی پرگره و پر از مک‌گافین و خیانت تبدیل کرده است همان‌طور که درباره‌ی تعداد دیگری از آثار اخیر سودربرگ هم صادق است فیلم جدید او هم تحت تأثیر شیطنت‌های خاصش قرار گرفته؛ شیطنت‌هایی که گاهی جنبه محدودکننده و گاهی تعالی‌بخش دارند.
دیوید رونی در هالیوود ریپورتر نوشته است: در ریتم جازمانند و کیفیت عالی بصری این فیلم سینمایی نوعی حالت خلسه مجلل نهفته است که کارگردان را به زمین حاصل‌خیز خود یعنی فیلم چند دهه قبلش «خارج از دید» (Out of Sight) بازمی‌گرداند. در عین حال پژواک‌هایی از چندین اثر دیگر سودربرگ همچون یازده یار اوشن، لوگان خوش‌شانس و لایمی در این اثر به گوش می‌رسد.
ورایتی در نقدی که من باب این فیلم منتشر کرده است آورده : سودربرگ که خود فیلم را تدوین و فیلم‌برداری کرده با تبحر و از طریق زوایای کج و معوج دوربین و حال و هوای بدبینانه و پرخشونت درون فیلم، فضای سرشار از بی‌اخلاقی اثر را شکل داده است. فیلمی هوشمندانه که به شکل خونسردانه‌ای همراه با شرارتی درونی است. شما را وادار به حدس‌زدن مداوم می‌کند و در لذت فیلم‌سازی شریک می‌شوید.
با همه این‌ها درست هنگامی که خیانت‌ها و بدکاری‌های به هم پیوسته فیلم در نقطه انفجار قرار می‌گیرند احساس می‌کنید وقایع دیگر آن قدرت و طراوت را ندارند و پژمرده‌اند. البته سودربرگ هیچ حرکت غلط واضحی ندارد اما طرح داستانی هنگام سقوط و جزادادن به شخصیت‌ها آن استحکام لازم را ندارد.
در واقع بیشتر به نظر می‌آید که داریم پازل بزرگ و کمی غیرعینی از فساد را تماشا می‌کنیم. در نهایت مشخص می‌شود که فیلم از نظر موضوعی داستان بزرگتری هم دارد که اگرچه حضورش در دقایق پایانی منصفانه است اما هم‌زمان به نظر می‌رسد فیلم از این تئوری توطئه مربوط به شرکت‌های بزرگ که در پایان رو می‌کند زیاده از حد راضی و خشنود شده. شما به عنوان مخاطب این بخش را می‌بینید و با خود فکر می‌کنید؛ قبلا هم عین همین را دیده‌ایم، بارها.
ریچارد برودی هم در نیویورکر منتقدانه درباره فیلم نوشته است : فیلم سینمایی حرکت ناگهانی ممنوع را نمی‌شود فیلمی در نظر گرفت که دیدنش لذت‌بخش و سرگرم‌کننده نیست اما فیلم ابدا اثری اساسی و قابل توجه هم نیست. بیشتر نوعی سفر نوستالژیک سینمایی است و انگار مخاطبی را هدف قرار داده که دوست دارد سودربرگ به حال و هوای فیلم‌های دهه نودش بازگردد و منتقدانی را هدف قرار داده که همیشه بابت از بین‌رفتن درام‌های با بودجه متوسط که استودیوها پیشتر به ساختش علاقه‌مند بودند ابراز تأسف می‌کنند.
مترجم: علی ادیب
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است