اما به‌طور کلی داستان فیلم به شکلی است که دی‌دی نیاز دارد تا در آن به صلح با خود برسد. دلیل این موضوع از ابتدا فیلم آغاز می‌شود که در آن شاهد دعوای خواهر و برادری هستیم. اما او در ادامه به دختر مورد علاقه خود می‌گوید که رابطه‌اش با خواهرش خوب است. بااین‌حال در صحنه بعدی شاهد دعوای آن‌ها هستیم و این سوال پیش می‌آید دلیل این موضوع چیست. دی‌دی درواقع از رفتن خواهرش ناراحت است و او با پرخشاگری یا مسائل دیگر در حال نمایش این موضوع است. ازطرفی خواهرش رفتار خیلی خوبی با برادر کوچک‌ترش ندارد و حالا او متوجه دلیل رفتارهای دی‌دی شده است.

به‌صورت کلی فیلم در ابتدا به تلاش «دی‌دی» برای ثبت تجربه‌های جدید و یافتن جایگاه آن در جامعه می‌پردازد و در بخش دیگر شاهد بررسی روابط خانوادگی او هستیم. چنین موضوعی بدون شک در بسیاری از خانواده‌های مهاجر قابل لمس است و در مورد خانواده شخصیت اصلی داستان که یک خانواده تایوانی است هم صدق می‌کند. در طول فیلم شخصیت پدر در فیلم حضور ندارد و در تایوان کار می‌کند و همسر و مادرش به‌همراه دو فرزندش در آمریکا در حال زندگی هستند. همین موضوع باعث ایجاد هرج و مرج در خانواده و اختلافات بین شخصیت مادر و مادر شوهر هستیم.

فیلم به‌خوبی از این فرصت برای به تصویر کشیدن درست چنین خانواده‌ای استفاده می‌کند و حتی به‌خوبی نشان می‌دهد و با اینکه فیلم روند سریعی ندارد، اما باعث می‌شود فیلمی باور پذیری را شاهد باشیم. فیلم به‌خوبی بخش‌های درام و کمدی را در جای صحیح استفاده کرده است و نمی‌خواهد باعث شود بیننده فکر کند در بخشی در حال اغراق است. اما پرده پایانی فیلم را می‌توان گفت که تا حدی مبهم است و برخلاف دو بخش اول فیلم که به‌خوبی پیاده‌سازی شده است، بخش پایانی آن شاهد چنین موضوعی نیستیم.
پایان‌بندی فیلم با اینکه قابل فهم و روشن است، اما چیزی نیست که انتظارش را داریم. درواقع دی‌دی به مدرسه می‌رود و همه‌چیز برای او از اول شروع می‌شود و او تنفر گذشته خود را کنار گذاشته است. تا اینجا همه‌چیز خوب پیش می‌رود، اما شاهد شکل گرفتن یک رابطه یا پایان‌بندی مناسب و قدرتمند نیستیم و تا حد زیادی پایان فیلم ضعیف و متوسط است. درواقع پایان فیلم به شکلی است که احساس می‌کنیم کارگردان فیلم نمی‌داند داستان خود را چگونه تمام کند و درنهایت تصمیم می‌گیرد تا با بازگشت شخصیت اصلی به مدرسه داستان را خاتمه دهد.

صد البته فیلم می‌توانست کمی طولانی‌تر باشد تا پایانی کامل‌تر و مناسب‌تری در پایان نمایش داده شود، اما درنهایت می‌توان گفت که همه‌چیز در پایان قرار نیست برای «دی‌دی» سیاه باشد و شاید پیام فیلم هم همین نکته باشد. در هر حال باید به بازی خوب بازیگران فیلم هم اشاره کرد که توانسته‌اند با ارائه عملکردی خوب و دلچسب باعث شوند که احساس کنیم واقعا در حال تماشا یک خانواده تایوانی هستیم. فیلم بازیگر مشهوری ندارد و البته نیازی هم به آن ندارد. فیلم درواقع بازیگران مناسب برای نقش‌های مختلف می‌خواهد که به‌خوبی سازندگان توانسته‌اند بازیگران مناسب را برای هر نقش انتخاب کنند.
فیلم«دی ‌دی»به‌عنوان اولین تجربه کارگردانی شان وانگ با اینکه اثری بی‌نقص و بدون مشکل نیست، اما با یک روایت آرام، منجسم و خوب تبدیل به یک فیلم کمدی درام جذاب می‌شود که تمرکز آن روی بحران بلوغ یک نوجوان تایوانی در آمریکا است. فیلم بدون اغراق داستانی را روایت می‌کند که تماشا آن می‌تواند قابل پیشنهاد باشد و فیلم در طول ۹۰ دقیقه داستانی قابل لمس و پر فراز و نشیب را روایت می‌کند. فیلم دی‌دی می‌تواند یکی از فیلم‌های خوب سال باشد که به‌خوبی به پدیده بلوغ و مهاجران می‌پردازد و این چیزی است که باعث می‌شود تا فیلم اثری به مراتب بهتر از انتظار اولیه ما باشد.

منبع:زومجی