استفاده از بازیگرانی مثل کیت بلانشت تا کوین هارت روی کاغذ می‌توانند انتخاب‌های جذاب و جالبی باشند، اما این انتخاب‌ها نه تنها به فیلم کمکی نکرده‌اند، بلکه باعث مشکلاتی هم شده‌اند. نکته اول انتخاب بازیگران چندان مناسب نیستند. اول از همه سن بازیگران واقعا به نقش‌های انتخاب شده نمی‌خورد و با اینکه هدف فیلم به‌طور کلی نمایش نسخه مسن لیلیث است، اما این موضوع اصلا جواب نداده است. همین موضوع در مورد دیگر شخصیت‌های فیلم هم صدق می‌کند و انتخاب بازیگران جوان‌تر به مراتب ایده بهتری می‌توانست باشد.

درست است که انتخاب نام‌های بزرگ می‌تواند اهمیت زیادی داشته باشد، اما وقتی حتی بهترین بازیگر سینما را هم برای یک فیلم انتخاب کنیم ولی به نقش نخورد، درنهایت صرفا منابع زیادی را هدر داده‌یم. چنین اتفاقی در فیلم بردرلندز هم رخ داده است و فیلم می‌توانست حداقل با انتخاب هوشمندانه چند بازیگر جلوی اتفاقات زیادی را بگیرد. حتی می‌توان این موضوع را برای آریانا گرینبلت هم اشاره کرد که با اینکه از نظر سنی مناسب به‌نظر می‌رسد، اما باز هم انتخاب‌های به مراتب بهتری می‌توانست برای نقش تینا گرفته شود.

البته در فیلم‌های بسیاری از گرینبلت برای نقش دختر کم سن و سال و با ویژگی‌های مشابه استفاده می‌شود که نشان می‌دهد تهیه‌کنندگان چندان خلاقیتی هم در انتخاب‌های خود ندارند. متاسفانه این موضوع بسیار شایع است و نمی‌توان کتمان کرد که حتی اگر گرینبلت استعداد بالایی داشته باشد، اما این موضوع می‌تواند برای آینده کار او خطرناک هم باشد. البته صرفا مشکلات انتخاب بازیگران و نامناسب بودن آن‌ها برای نقش‌های خود تنها مشکل فیلم نیست و بسیاری از مشکلات به فیلمنامه و دیالوگ‌های آن‌ها نیز باز می‌گردد.
مشکلات فیلم به حدی درشت است که حتی یک بیننده عادی هم می‌تواند متوجه آن شود. دیالوگ‌های فیلم به‌طور مثال به حدی سطحی و ضعیف هستند که باور آن سخت است که در طول فیلم بارها شاهد گفتن آن از زبان بازیگرانی مثل کیت بلانشت هستیم. اوضاع زمانی بدتر می‌شود که بخش کمدی فیلم تبدیل به یک فاجعه شده است و حتی فیلم نمی‌تواند با یکی از المان‌های معروف مجموعه بردرلندز خود را نجات دهد. شوخی‌های فیلم شباهتی به شوخی‌های بازی‌های آن ندارد و همین به یک مشکل بزرگ شده است.

درواقع اولین خیانتی که به فیلم بردرلندز شده، درجه سنی آن است. انتخاب PG-13 یک اشتباه مرگبار بوده است که باعث شد تا نه تنها خبری از صحنه‌های اکشن جذاب، دیوانه‌وار و خشن مشابه بازی‌های آن باشیم، بلکه تاثیر مستقیمی هم روی شوخی‌های فیلم بگذارد. درواقع برای پیاده‌سازی بهتر طنز مجموعه باید درجه سنی بزرگسال استفاده می‌شد تا بتوان از شوخی‌ها و طنز مجموعه به درستی در فیلم آن استفاده کرد، اما ظاهرا سازندگان فیلم تنها به‌دنبال فتح گیشه‌ها بوده‌اند که البته در این راه هم کاملا شکست خورده‌اند.