ماهنامه صبا
مسابقه گل یا پوچ به چند دلیل از جمله نو و بدیع بودن و همچنین پرداختن به یک بازی کاملا ایرانی می‌تواند مورد توجه و جذاب باشد چرا که بازی «گل یا پوچ» یک بازی تماما ایرانی است.
برنامه یا مسابقه گل یا پوچ به چند دلیل از جمله نو و بدیع بودن و همچنین پرداختن به یک بازی کاملا ایرانی می‌تواند مورد توجه و جذاب باشد چرا که بازی «گل یا پوچ» یک بازی تماما ایرانی است و از این جمله نمی‌توان هیچ حرف و حدیثی را در خصوص کپی بودن این برنامه مطرح کرد. بنابراین هرچه هست نتیجه خلاقیت و تلاش سازندگان و اتاق فکر این برنامه است.
مهران مدیری ویترین «گل یا پوچ» است اما این تمام ماجرا نیست. مدیری به عنوان یکی از محبوب‌ترین سلبریتی‌های ایرانی که جذابیت زیادی دارد و از سویی تسلط خودش را در اجرا نیز نشان داده، عامل اصلی جذب و جلب نظر مخاطبانی است که باید در میان خیل بی‌شمار پلتفرم‌ها و برنامه‌های نمایشی داخلی از فیلم و سریال تا رئالیتی‌شو و مسابقه سراغ «گل یا پوچ» بیایند. بنابراین حضور مهران مدیری در کشاندن تماشاگران اولویت زیادی دارد اما نکته اساسی در این حضور متفاوت، کنترل مدیری است که از سوی سازندگان صورت گرفته است، هیچ حرکت اضافی از مدیری چه کلامی و چه رفتاری مشاهده نمی‌شود تا با یک مدیری به اندازه در «گل یا پوچ» مواجه باشیم که در کسوت میزبان ظاهر شده است.
راوی برنامه احسان منصوری است. فردی که به نظر می‌رسد صدایش از سیمایش جذاب‌تر است و کار رسانه‌ای و فرهنگی را به طور ویژه از معرفی فیلم در یوتیوب و اینستاگرام شروع کرد. در حال حاضر صفحه یوتیوبی او از بهترین صفحات معرفی و تحلیل فیلم و سریال در بستر یوتیوب محسوب می‌شود و به نوعی مرجع معرفی و تفسیر در مجازی تبدیل شده است. این در حالی است که تعداد این صفحات در مجازی کم نیستند اما منصوری توانسته با تسلط و تجربه به این مهم برسد. در «گل یا پوچ»، احسان منصوری به معرفی بخش‌های مختلف مسابقه و قوانین و مقررات آن می‌پردازد. منصوری نیز همانند مدیری خیلی موجز و ساده، نریشن‌های خود را با لحنی شیرین و گرم می‌گوید و از اضافه‌گویی و پراکنده‌گویی‌های مرسوم در بخش روایت خبری نیست.
کارگردان این مجموعه توانسته یک مسابقه مهیج، پرتعلیق و به اندازه را بسازد که در صورت تماشا، بعید است بتوانید تا پایان دل از آن بکنید.
سازندگان «گل یا پوچ» توانستند به خوبی از ظرفیت‌های بازی برای دراماتیزه‌کردن و ایجاد تعلیق در روند برنامه استفاده کنند به نحوی که تماشاگر مدام خود را به جای طرف انتخاب‌کننده می‌گذارد و قصد پیش‌بینی پیدا کردن گل را می‌کند. علاوه برآن در تدوین و فیلمبرداری نیز تمهیداتی در نظر گرفته شده که این سوپانس و همراه‌کنندگی مخاطب را مضاعف و هیجان بازی را به مخاطب منتقل نماید.
برخلاف بسیاری از بازی‌ها که در آن‌ها مهمان‌ها به مثابه افرادی متفرفه و به نوعی ابزاری برای اجرای بازی در نظر گرفته می‌شوند در «گل یا پوچ» شاهد تشخص و هویت بخشی به مهمان‌های برنامه هستیم به نحوی که هر یک از شش شرکت‌کننده در این مسابقه از مجتبی و وحید و محمدرضا تا امیرعلی و رجب با هویت و شخصیت‌پردازی شده‌اند و با وجود فضای واقعی بازی، شاهد هویت‌های این افراد از تیپ‌های قهوه‌خانه‌ای و کری‌خونی‌های این افراد تا چهره‌های متفاوت فکری و شخصیتی هستیم که فضای مسابقه و بازی را از یکنواختی درآورده و علاوه بر بازی، خود آن‌ها را نیز با اهمیت کرده است.
در رئالیتی‌شوی «گل یا پوچ» علاوه بر قوانین مرسوم این بازی، شاهد برخی قوانین جدید هستیم که روند مسابقه را جذاب‌تر می‌کند و تماشای آن را از یکنواختی در می‌آورد. کارت سنگ مفت گنجشک مفت، به تیم حدس زننده کمک می‌کند که اگر یکبار اشتباه کند و گل را درست حدس نزند یک دست دیگر را که به آن مشکوک است باز کند. کارت گوی بزرگ، به تیم حدس زننده کمک می‌کند تا به تیم مقابل دستور دهد تا به جای بازی با گوی معمولی با گوی بزرگتر بازی کند. در واقع بازی با گوی بزرگتر سخت‌تر می‌شود و گل زودتر لو می‌رود و کارت گوی صدا دار یکی از هیجان‌انگیزترین کارت‌های بازی است. چون به تیم حدس زننده کمک می‌کند تا گل را از تیم مقابل راحت‌تر پس بگیرد چرا که تیم مقابل مجبور از با گویی بازی کند که با هر حرکت صدا می‌دهد!
فضاسازی بازی نیز جالب و جدید است. بازی در یک فضای بسته و در حضور تماشاگرانی می‌گذرد که در پشت مهمان‌ها و میزبان، در تاریکی قرار دارند و تنها حضور آن‌ها حس می‌شود. رنگ‌بندی و قاب‌بندی فضا در کنار تنوع لباس‌ها که نشانگر شخصیت مهمان‌ها و نوعی کاریزمای میزبان است از دیگر نکات ظریفی است که سازندگان برای احترام به تماشاگر و نگاه او طراحی کرده‌اند تا با یک بازی صرف سرگرم‌کننده طرف نباشیم و شاهد زیبایی‌شناسی بصری برنامه نیز باشیم.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است